inwerken
Dutch edit
Etymology edit
Pronunciation edit
Verb edit
inwerken
- (intransitive) to impact, to act [+ op (on)]
- (ergative) to familiarise or become familiarised with a new work activity, usually through on-the-job training [+ in (object)]
Inflection edit
| Inflection of inwerken (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | inwerken | |||
| past singular | werkte in | |||
| past participle | ingewerkt | |||
| infinitive | inwerken | |||
| gerund | inwerken n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | werk in | werkte in | inwerk | inwerkte |
| 2nd person sing. (jij) | werkt in | werkte in | inwerkt | inwerkte |
| 2nd person sing. (u) | werkt in | werkte in | inwerkt | inwerkte |
| 2nd person sing. (gij) | werkt in | werkte in | inwerkt | inwerkte |
| 3rd person singular | werkt in | werkte in | inwerkt | inwerkte |
| plural | werken in | werkten in | inwerken | inwerkten |
| subjunctive sing.1 | werke in | werkte in | inwerke | inwerkte |
| subjunctive plur.1 | werken in | werkten in | inwerken | inwerkten |
| imperative sing. | werk in | |||
| imperative plur.1 | werkt in | |||
| participles | inwerkend | ingewerkt | ||
| 1) Archaic. | ||||