klaarmaken

Dutch

Etymology

Compound of klaar +‎ maken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈklaːrˌmaː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: klaar‧ma‧ken

Verb

klaarmaken

1. (transitive) to prepare, to make ready
2. (reflexive) to get prepared

Inflection

Conjugation of klaarmaken (weak, separable)
infinitive	klaarmaken
past singular	maakte klaar
past participle	klaargemaakt
infinitive	klaarmaken
gerund	klaarmaken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	maak klaar	maakte klaar	klaarmaak	klaarmaakte
2nd person sing. (jij)	maakt klaar, maak klaar2	maakte klaar	klaarmaakt	klaarmaakte
2nd person sing. (u)	maakt klaar	maakte klaar	klaarmaakt	klaarmaakte
2nd person sing. (gij)	maakt klaar	maakte klaar	klaarmaakt	klaarmaakte
3rd person singular	maakt klaar	maakte klaar	klaarmaakt	klaarmaakte
plural	maken klaar	maakten klaar	klaarmaken	klaarmaakten
subjunctive sing.1	make klaar	maakte klaar	klaarmake	klaarmaakte
subjunctive plur.1	maken klaar	maakten klaar	klaarmaken	klaarmaakten
imperative sing.	maak klaar
imperative plur.1	maakt klaar
participles	klaarmakend	klaargemaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Berbice Creole Dutch: maklara
• Negerhollands: maak klaar, maek klaer