kwaken

Dutch

Etymology

From kwak (“quack”) +‎ en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

kwaken

1. to quack

   Synonym: snateren

2. to croak

Conjugation

Conjugation of kwaken (weak)
infinitive	kwaken
past singular	kwaakte
past participle	gekwaakt
infinitive	kwaken
gerund	kwaken n
	present tense	past tense
1st person singular	kwaak	kwaakte
2nd person sing. (jij)	kwaakt, kwaak2	kwaakte
2nd person sing. (u)	kwaakt	kwaakte
2nd person sing. (gij)	kwaakt	kwaakte
3rd person singular	kwaakt	kwaakte
plural	kwaken	kwaakten
subjunctive sing.1	kwake	kwaakte
subjunctive plur.1	kwaken	kwaakten
imperative sing.	kwaak
imperative plur.1	kwaakt
participles	kwakend	gekwaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: kwaak

Derived terms

• gekwaak
• kwaker

 

Middle English

Verb

kwaken

1. Alternative form of quaken