misfare
English edit
Etymology edit
From Old English misfaran, corresponding to mis- + fare.
Pronunciation edit
Verb edit
misfare (third-person singular simple present misfares, present participle misfaring, simple past and past participle misfared)
- (obsolete) To go astray; to transgress, to sin. [9th–16th c.]
- (now Scotland) To fare badly; to be unlucky. [from 10th c.]
Noun edit
misfare (uncountable)
- (now rare, archaic) Misfortune, ill fate. [from 14th c.]
- 1596, Edmund Spenser, “Book IV, Canto V”, in The Faerie Queene. […], London: […] [John Wolfe] for William Ponsonbie, →OCLC:
- Whereto great comfort in her sad misfare / Was Amoret, companion of her care […].
Anagrams edit
Italian edit
Etymology edit
Verb edit
misfàre (first-person singular present misfàccio, first-person singular past historic misféci, past participle misfàtto, first-person singular imperfect misfacévo, second-person singular imperative misfài or misfà', auxiliary avére)
- (intransitive, obsolete) to do harm [auxiliary avere]
Conjugation edit
Conjugation of misfàre (-ere; irregular) (See Appendix:Italian verbs)
infinitive | misfàre | |||||
---|---|---|---|---|---|---|
auxiliary verb | avére | gerund | misfacèndo | |||
present participle | misfacènte | past participle | misfàtto | |||
person | singular | plural | ||||
first | second | third | first | second | third | |
indicative | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | misfàccio | misfài | misfà1 | misfacciàmo | misfàte | misfànno |
imperfect | misfacévo | misfacévi | misfacéva | misfacevàmo | misfacevàte | misfacévano |
past historic | misféci | misfacésti | misféce | misfacémmo | misfacéste | misfécero |
future | misfarò | misfarài | misfarà | misfarémo | misfaréte | misfarànno |
conditional | io | tu | lui/lei, esso/essa | noi | voi | loro, essi/esse |
present | misfarèi | misfarésti | misfarèbbe, misfarébbe | misfarémmo | misfaréste | misfarèbbero, misfarébbero |
subjunctive | che io | che tu | che lui/che lei, che esso/che essa | che noi | che voi | che loro, che essi/che esse |
present | misfàccia | misfàccia | misfàccia | misfacciàmo | misfacciàte | misfàcciano |
imperfect | misfacéssi | misfacéssi | misfacésse | misfacéssimo | misfacéste | misfacéssero |
imperative | — | tu | Lei | noi | voi | Loro |
misfài, misfà' | misfàccia | misfacciàmo | misfàte | misfàcciano | ||
negative imperative | non misfàre | non misfàccia | non misfacciàmo | non misfàte | non misfàcciano |
1With syntactic gemination after the verb.