mutilo
Catalan edit
Verb edit
mutilo
Italian edit
Pronunciation edit
Etymology 1 edit
Adjective edit
mutilo (feminine mutila, masculine plural mutili, feminine plural mutile)
Etymology 2 edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb edit
mutilo
Anagrams edit
Latin edit
Pronunciation edit
- (Classical) IPA(key): /ˈmu.ti.loː/, [ˈmʊt̪ɪɫ̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈmu.ti.lo/, [ˈmuːt̪ilo]
Etymology 1 edit
Derived from mutilus (“mutilated”) + -ō (1st conjugation verbal suffix).
Verb edit
mutilō (present infinitive mutilāre, perfect active mutilāvī, supine mutilātum); first conjugation
Conjugation edit
Derived terms edit
- mutilātiō (Late Latin)
Descendants edit
References edit
- “mŭtĭlo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “mutilō”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- mŭtĭlo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette, page 1,006/3.
- “mutilō” on page 1,150/1 of the Oxford Latin Dictionary (1st ed., 1968–82)
Etymology 2 edit
Variant form of multō.
Noun edit
mutilō m (genitive mutilōnis); third declension
- Alternative spelling of multō (“castrated ram”, “wether”)
Declension edit
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | mutilō | mutilōnēs |
Genitive | mutilōnis | mutilōnum |
Dative | mutilōnī | mutilōnibus |
Accusative | mutilōnem | mutilōnēs |
Ablative | mutilōne | mutilōnibus |
Vocative | mutilō | mutilōnēs |
References edit
- mutilo in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
Etymology 3 edit
Declined forms of mutilus.
Adjective edit
mutilō
Portuguese edit
Verb edit
mutilo
Serbo-Croatian edit
Participle edit
mutilo (Cyrillic spelling мутило)
Spanish edit
Verb edit
mutilo