nakijken

Dutch

Etymology

Compound of na +‎ kijken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈnaːˌkɛi̯.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: na‧kij‧ken

Verb

nakijken

1. (transitive) to check, to review
2. (transitive) to grade, to mark (to review tests or assignments to determine marks)
3. (transitive) to look back at

Inflection

Conjugation of nakijken (strong class 1, separable)
infinitive	nakijken
past singular	keek na
past participle	nagekeken
infinitive	nakijken
gerund	nakijken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	kijk na	keek na	nakijk	nakeek
2nd person sing. (jij)	kijkt na	keek na	nakijkt	nakeek
2nd person sing. (u)	kijkt na	keek na	nakijkt	nakeek
2nd person sing. (gij)	kijkt na	keekt na	nakijkt	nakeekt
3rd person singular	kijkt na	keek na	nakijkt	nakeek
plural	kijken na	keken na	nakijken	nakeken
subjunctive sing.1	kijke na	keke na	nakijke	nakeke
subjunctive plur.1	kijken na	keken na	nakijken	nakeken
imperative sing.	kijk na
imperative plur.1	kijkt na
participles	nakijkend	nagekeken
1) Archaic.

Derived terms

• het nakijken hebben

Descendants

• Afrikaans: nakyk