Polish

edit

Etymology

edit

From na- +‎ trafić.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /naˈtra.fit͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -afit͡ɕ
  • Syllabification: na‧tra‧fić

Verb

edit

natrafić pf (imperfective natrafiać)

  1. (intransitive) to come across, to encounter [with na (+ accusative) ‘something’]

Conjugation

edit
Conjugation of natrafić pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive natrafić
future tense 1st natrafię natrafimy
2nd natrafisz natraficie
3rd natrafi natrafią
impersonal natrafi się
past tense 1st natrafiłem,
-(e)m natrafił
natrafiłam,
-(e)m natrafiła
natrafiłom,
-(e)m natrafiło
natrafiliśmy,
-(e)śmy natrafili
natrafiłyśmy,
-(e)śmy natrafiły
2nd natrafiłeś,
-(e)ś natrafił
natrafiłaś,
-(e)ś natrafiła
natrafiłoś,
-(e)ś natrafiło
natrafiliście,
-(e)ście natrafili
natrafiłyście,
-(e)ście natrafiły
3rd natrafił natrafiła natrafiło natrafili natrafiły
impersonal natrafiono
conditional 1st natrafiłbym,
bym natrafił
natrafiłabym,
bym natrafiła
natrafiłobym,
bym natrafiło
natrafilibyśmy,
byśmy natrafili
natrafiłybyśmy,
byśmy natrafiły
2nd natrafiłbyś,
byś natrafił
natrafiłabyś,
byś natrafiła
natrafiłobyś,
byś natrafiło
natrafilibyście,
byście natrafili
natrafiłybyście,
byście natrafiły
3rd natrafiłby,
by natrafił
natrafiłaby,
by natrafiła
natrafiłoby,
by natrafiło
natrafiliby,
by natrafili
natrafiłyby,
by natrafiły
impersonal natrafiono by
imperative 1st niech natrafię natrafmy
2nd natraf natrafcie
3rd niech natrafi niech natrafią
anterior adverbial participle natrafiwszy
verbal noun natrafienie

Further reading

edit
  • natrafić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • natrafić in Polish dictionaries at PWN