nijden
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch niden, from Old Dutch nīthen, from Proto-Germanic *nīþijaną. Equivalent to nijd + -en.
Pronunciation edit
Verb edit
nijden
- (transitive, obsolete) to envy, to be jealous of
- (transitive, obsolete) to be hostile towards
Inflection edit
Conjugation of nijden (weak) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | nijden | |||
past singular | nijdde | |||
past participle | genijd | |||
infinitive | nijden | |||
gerund | nijden n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | nijd | nijdde | ||
2nd person sing. (jij) | nijdt | nijdde | ||
2nd person sing. (u) | nijdt | nijdde | ||
2nd person sing. (gij) | nijdt | nijdde | ||
3rd person singular | nijdt | nijdde | ||
plural | nijden | nijdden | ||
subjunctive sing.1 | nijde | nijdde | ||
subjunctive plur.1 | nijden | nijdden | ||
imperative sing. | nijd | |||
imperative plur.1 | nijdt | |||
participles | nijdend | genijd | ||
1) Archaic. |