obwieszczać
Polish edit
Etymology edit
From obwieścić + -ać. First attested in 1564.[1]
Pronunciation edit
- IPA(key): /ɔbˈvjɛʂ.t͡ʂat͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /ɔbˈvjɛʂ.t͡ʂat͡ɕ/
Audio (file) - Rhymes: -ɛʂt͡ʂat͡ɕ
- Syllabification: ob‧wiesz‧czać
Verb edit
obwieszczać impf (perfective obwieścić)
- (transitive) to announce, to proclaim (to make known or public) [+dative = to whom]
- (transitive) to indicate (to be a sign of something)
- Synonym: sygnalizować
- (transitive, Middle Polish) to foretell
- Synonym: przepowiadać
- (reflexive with się, obsolete) to be felt; to appear; to reveal oneself
Conjugation edit
References edit
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “obwieszczać”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- obwieszczać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- obwieszczać in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “obwieszczać”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “obwieszczać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “obwieszczać”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 532