ondertekenen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ tekenen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈteː.kə.nə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

ondertekenen

1. (transitive) to sign, to put a signature under

Inflection

Conjugation of ondertekenen (weak, prefixed)
infinitive	ondertekenen
past singular	ondertekende
past participle	ondertekend
infinitive	ondertekenen
gerund	ondertekenen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderteken	ondertekende
2nd person sing. (jij)	ondertekent, onderteken2	ondertekende
2nd person sing. (u)	ondertekent	ondertekende
2nd person sing. (gij)	ondertekent	ondertekende
3rd person singular	ondertekent	ondertekende
plural	ondertekenen	ondertekenden
subjunctive sing.1	ondertekene	ondertekende
subjunctive plur.1	ondertekenen	ondertekenden
imperative sing.	onderteken
imperative plur.1	ondertekent
participles	ondertekenend	ondertekend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• ondertekenaar

Descendants

• Negerhollands: teken onder