ontwaken

Dutch

Etymology

From ont- (inchoative) +‎ waken (“stay awake”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈʋaːkə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aːkən

Verb

ontwaken

1. to wake up, to awaken

Inflection

Conjugation of ontwaken (weak, prefixed)
infinitive	ontwaken
past singular	ontwaakte
past participle	ontwaakt
infinitive	ontwaken
gerund	ontwaken n
	present tense	past tense
1st person singular	ontwaak	ontwaakte
2nd person sing. (jij)	ontwaakt, ontwaak2	ontwaakte
2nd person sing. (u)	ontwaakt	ontwaakte
2nd person sing. (gij)	ontwaakt	ontwaakte
3rd person singular	ontwaakt	ontwaakte
plural	ontwaken	ontwaakten
subjunctive sing.1	ontwake	ontwaakte
subjunctive plur.1	ontwaken	ontwaakten
imperative sing.	ontwaak
imperative plur.1	ontwaakt
participles	ontwakend	ontwaakt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• ontwekken
• wakker worden