opteren

Dutch

Etymology 1

Borrowed from French opter, from Latin optāre.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔpˈteː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧te‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

opteren

1. (intransitive, formal) to opt, to choose (especially regarding a choice of citizenship or formal relations)

   Synonym: kiezen

Conjugation

Conjugation of opteren (weak)
infinitive	opteren
past singular	opteerde
past participle	geopteerd
infinitive	opteren
gerund	opteren n
	present tense	past tense
1st person singular	opteer	opteerde
2nd person sing. (jij)	opteert	opteerde
2nd person sing. (u)	opteert	opteerde
2nd person sing. (gij)	opteert	opteerde
3rd person singular	opteert	opteerde
plural	opteren	opteerden
subjunctive sing.1	optere	opteerde
subjunctive plur.1	opteren	opteerden
imperative sing.	opteer
imperative plur.1	opteert
participles	opterend	geopteerd
1) Archaic.

Related terms

• optant
• optatie
• optatief
• optie
• optioneel

 

Etymology 2

From op +‎ teren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɔpˌteːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: op‧te‧ren

Verb

opteren

1. to rot away completely

Conjugation

Conjugation of opteren (weak, separable)
infinitive	opteren
past singular	teerde op
past participle	opgeteerd
infinitive	opteren
gerund	opteren n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	teer op	teerde op	opteer	opteerde
2nd person sing. (jij)	teert op	teerde op	opteert	opteerde
2nd person sing. (u)	teert op	teerde op	opteert	opteerde
2nd person sing. (gij)	teert op	teerde op	opteert	opteerde
3rd person singular	teert op	teerde op	opteert	opteerde
plural	teren op	teerden op	opteren	opteerden
subjunctive sing.1	tere op	teerde op	optere	opteerde
subjunctive plur.1	teren op	teerden op	opteren	opteerden
imperative sing.	teer op
imperative plur.1	teert op
participles	opterend	opgeteerd
1) Archaic.