opwekken

Dutch

Etymology

From op +‎ wekken.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

opwekken

1. to generate
2. to excite, stimulate

Conjugation

Conjugation of opwekken (weak, separable)
infinitive	opwekken
past singular	wekte op
past participle	opgewekt
infinitive	opwekken
gerund	opwekken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	wek op	wekte op	opwek	opwekte
2nd person sing. (jij)	wekt op, wek op2	wekte op	opwekt	opwekte
2nd person sing. (u)	wekt op	wekte op	opwekt	opwekte
2nd person sing. (gij)	wekt op	wekte op	opwekt	opwekte
3rd person singular	wekt op	wekte op	opwekt	opwekte
plural	wekken op	wekten op	opwekken	opwekten
subjunctive sing.1	wekke op	wekte op	opwekke	opwekte
subjunctive plur.1	wekken op	wekten op	opwekken	opwekten
imperative sing.	wek op
imperative plur.1	wekt op
participles	opwekkend	opgewekt
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• opwekking

 

Descendants

• Negerhollands: wek op

Anagrams

• wekken op