Dutch

edit

Etymology

edit

Borrowed from French parquer.

Pronunciation

edit
  • IPA(key): /ˌpɑrˈkeː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: par‧ke‧ren
  • Rhymes: -eːrən

Verb

edit

parkeren

  1. (literally) to park, halt and leave a vehicle in a spot
  2. (figuratively) to position, leave; to side-track someone

Inflection

edit
Conjugation of parkeren (weak)
infinitive parkeren
past singular parkeerde
past participle geparkeerd
infinitive parkeren
gerund parkeren n
present tense past tense
1st person singular parkeer parkeerde
2nd person sing. (jij) parkeert, parkeer2 parkeerde
2nd person sing. (u) parkeert parkeerde
2nd person sing. (gij) parkeert parkeerde
3rd person singular parkeert parkeerde
plural parkeren parkeerden
subjunctive sing.1 parkere parkeerde
subjunctive plur.1 parkeren parkeerden
imperative sing. parkeer
imperative plur.1 parkeert
participles parkerend geparkeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

edit
edit

Descendants

edit
  • Afrikaans: parkeer
  • Indonesian: parkir
  • Papiamentu: parker

See also

edit