postrzyc

Old Polish

Etymology

From po- +‎ strzyc. First attested in 1421.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pɔstr̝it͡s/
• IPA^(key): (15^th CE) /pɔstr̝it͡s/

Verb

postrzyc pf

1. to perform a Slavic coming-of-age ritual haircut
   • 1856-1870 [1421], Antoni Zygmunt Helcel, editor, Starodawne Prawa Polskiego Pomniki‎^[1], volume II, number 1810:

     Pansska ministerialis debet docere infra duas septimanas, quod est signatus vlg. postrzizen ministerialis

     [Pęszka ministerialis debet docere infra duas septimanas, quod est signatus vlg. postrzyżen ministerialis]

Related terms

nouns

• postrzygacz
• postrzygadlnia
• postrzygadlnica
• postrzygalnia

 

verb

• postrzygać impf

 

Descendants

• Polish: postrzyc

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “postrzyc”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish postrzyc. By surface analysis, po- +‎ strzyc.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɔ.stʂɨt͡s/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈpɔ.stʂɨt͡s/, /ˈpɔ.str̝ɨt͡s/
• Rhymes: -ɔstʂɨt͡s
• Syllabification: po‧strzyc

Verb

postrzyc pf (imperfective postrzygać)

1. (transitive) to shear (e.g. wool), to cut (e.g. hair), to clip, to trim [with accusative ‘whom’] or [with accusative ‘what’] and [with dative ‘whom’]

   Synonym: ostrzyc

2. (transitive) to shear many animals
3. (transitive, carpentry) to even or smoothen by cutting

Verb

postrzyc pf

1. (transitive) to shear for some time, for a while

Conjugation

Conjugation of postrzyc pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		postrzyc
future tense	1st	postrzygę			postrzyżemy
	2nd	postrzyżesz			postrzyżecie
	3rd	postrzyże			postrzygą
	impersonal	postrzyże się
past tense	1st	postrzygłem, -(e)m postrzygł	postrzygłam, -(e)m postrzygła	postrzygłom, -(e)m postrzygło	postrzygliśmy, -(e)śmy postrzygli	postrzygłyśmy, -(e)śmy postrzygły
	2nd	postrzygłeś, -(e)ś postrzygł	postrzygłaś, -(e)ś postrzygła	postrzygłoś, -(e)ś postrzygło	postrzygliście, -(e)ście postrzygli	postrzygłyście, -(e)ście postrzygły
	3rd	postrzygł	postrzygła	postrzygło	postrzygli	postrzygły
	impersonal	postrzyżono
conditional	1st	postrzygłbym, bym postrzygł	postrzygłabym, bym postrzygła	postrzygłobym, bym postrzygło	postrzyglibyśmy, byśmy postrzygli	postrzygłybyśmy, byśmy postrzygły
	2nd	postrzygłbyś, byś postrzygł	postrzygłabyś, byś postrzygła	postrzygłobyś, byś postrzygło	postrzyglibyście, byście postrzygli	postrzygłybyście, byście postrzygły
	3rd	postrzygłby, by postrzygł	postrzygłaby, by postrzygła	postrzygłoby, by postrzygło	postrzygliby, by postrzygli	postrzygłyby, by postrzygły
	impersonal	postrzyżono by
imperative	1st	niech postrzygę			postrzyżmy
	2nd	postrzyż			postrzyżcie
	3rd	niech postrzyże			niech postrzygą
passive adjectival participle		postrzyżony	postrzyżona	postrzyżone	postrzyżeni	postrzyżone
anterior adverbial participle		postrzygłszy
verbal noun		postrzyżenie

Derived terms

noun

• postrzyżyny

 

Further reading

• postrzyc in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• postrzyc in Polish dictionaries at PWN
• “POSTRZYC”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2010 May 18
• “POSTRZYC%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 2010 May 18
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “postrzyc”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 4, Warsaw, page 770