raadplegen

Dutch

Alternative forms

• raadsplegen (obsolete)
• raetsplegen (obsolete)

Etymology

From raad (“advice, counsel”) +‎ plegen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈraːtˌpleː.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: raad‧ple‧gen

Verb

raadplegen

1. (transitive) to consult

Inflection

Conjugation of raadplegen (weak)
infinitive	raadplegen
past singular	raadpleegde
past participle	geraadpleegd
infinitive	raadplegen
gerund	raadplegen n
	present tense	past tense
1st person singular	raadpleeg	raadpleegde
2nd person sing. (jij)	raadpleegt	raadpleegde
2nd person sing. (u)	raadpleegt	raadpleegde
2nd person sing. (gij)	raadpleegt	raadpleegde
3rd person singular	raadpleegt	raadpleegde
plural	raadplegen	raadpleegden
subjunctive sing.1	raadplege	raadpleegde
subjunctive plur.1	raadplegen	raadpleegden
imperative sing.	raadpleeg
imperative plur.1	raadpleegt
participles	raadplegend	geraadpleegd
1) Archaic.

Derived terms

• raadpleging

Descendants

• Afrikaans: raadpleeg
• → West Frisian: rieplachtsje (calque)
• → West Frisian: riepliigje (calque)