rozryć

Polish

Etymology

From roz- +‎ ryć. First attested in 1767. Compare Czech rozrýt, Silesian rozryć, and Russian разры́ть (razrýtʹ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔz.rɨt͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈrɔ.zrɨt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔzrɨt͡ɕ
• Syllabification: roz‧ryć

Verb

rozryć pf

1. (transitive) to dig out (to make a hole, trench, or furrow in the ground by digging)

Conjugation

Conjugation of rozryć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozryć
future tense	1st	rozryję			rozryjemy
	2nd	rozryjesz			rozryjecie
	3rd	rozryje			rozryją
	impersonal	rozryje się
past tense	1st	rozryłem, -(e)m rozrył	rozryłam, -(e)m rozryła	rozryłom, -(e)m rozryło	rozryliśmy, -(e)śmy rozryli	rozryłyśmy, -(e)śmy rozryły
	2nd	rozryłeś, -(e)ś rozrył	rozryłaś, -(e)ś rozryła	rozryłoś, -(e)ś rozryło	rozryliście, -(e)ście rozryli	rozryłyście, -(e)ście rozryły
	3rd	rozrył	rozryła	rozryło	rozryli	rozryły
	impersonal	rozryto
conditional	1st	rozryłbym, bym rozrył	rozryłabym, bym rozryła	rozryłobym, bym rozryło	rozrylibyśmy, byśmy rozryli	rozryłybyśmy, byśmy rozryły
	2nd	rozryłbyś, byś rozrył	rozryłabyś, byś rozryła	rozryłobyś, byś rozryło	rozrylibyście, byście rozryli	rozryłybyście, byście rozryły
	3rd	rozryłby, by rozrył	rozryłaby, by rozryła	rozryłoby, by rozryło	rozryliby, by rozryli	rozryłyby, by rozryły
	impersonal	rozryto by
imperative	1st	niech rozryję			rozryjmy
	2nd	rozryj			rozryjcie
	3rd	niech rozryje			niech rozryją
passive adjectival participle		rozryty	rozryta	rozryte	rozryci	rozryte
anterior adverbial participle		rozrywszy
verbal noun		rozrycie

Further reading

• rozryć in Polish dictionaries at PWN
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “rozryć”, in Słownik języka polskiego‎^[1]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “rozryć”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1912), “rozryć”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 5, Warsaw, page 689
• rozryć in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Silesian

Etymology

From roz- +‎ ryć. Compare Czech rozrýt, Polish rozryć, and Russian разры́ть (razrýtʹ).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈrɔzrɨt͡ɕ/
• Rhymes: -ɔzrɨt͡ɕ
• Syllabification: ro‧zryć

Verb

rozryć pf

1. (transitive) to dig out (to make a hole, trench, or furrow in the ground by digging)

Conjugation

Conjugation of rozryć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		rozryć
future tense	1st	rozryjã			rozryjymy
	2nd	rozryjesz			rozryjecie
	3rd	rozryje			rozryjōm
past tense	1st	rozryłch, rozryłech, rozrył żech	rozryłach rozryła żech	rozryłoch1) rozryło żech1)	rozrylimy, rozrylichmy	rozryłymy, rozryłychmy
	2nd	rozryłś, rozryłeś, rozrył żeś	rozryłaś rozryła żeś	rozryłoś1) rozryło żeś1)	rozryliście, rozryli żeście	rozryłyście, rozryły żeście
	3rd	rozrył	rozryła	rozryło	rozryli	rozryły
pluperfect tense2)	1st	bōłch rozrył, bōłech rozrył, bōł żech rozrył	byłach rozryła była żech rozryła	byłoch rozryło1) było żech rozryło1)	byli my rozryli, bylichmy rozryli	były my rozryły, byłychmy rozryły
	2nd	bōłś rozrył, bōłeś rozrył, bōł żeś rozrył	byłaś rozryła była żeś rozryła	byłoś rozryło1) było żeś rozryło1)	byliście rozryli, byli żeście rozryli	byłyście rozryły, były żeście rozryły
	3rd	bōł rozrył	była rozryła	było rozryło1)	były my rozryli, byłychmy rozryli	były rozryły
conditional	1st	bych rozrył	bych rozryła	byście rozryli	by my rozryły, bychmy rozryły
	2nd	byś rozrył	byś rozryła	byście rozryli	byście rozryły
	3rd	by rozrył	by rozryła	by rozryło	by rozryli	by rozryły
imperative	1st	niych rozryjã			rozryjmy
	2nd	rozryj			rozryjcie
	3rd	niych rozryje			niych rozryjōm
passive adjectival participle		rozryty	rozrytŏ	rozryte	rozryci	rozryte
verbal noun		rozrycie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms. 2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Further reading

• rozryć in silling.org