slijpen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch slipen, from Old Dutch *slīpan, from Proto-West Germanic *slīpan, from Proto-Germanic *slīpaną.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯pən

Verb

slijpen

1. to sharpen
2. to grind (a lens e.g.)

Inflection

Conjugation of slijpen (strong class 1)
infinitive	slijpen
past singular	sleep
past participle	geslepen
infinitive	slijpen
gerund	slijpen n
	present tense	past tense
1st person singular	slijp	sleep
2nd person sing. (jij)	slijpt	sleep
2nd person sing. (u)	slijpt	sleep
2nd person sing. (gij)	slijpt	sleept
3rd person singular	slijpt	sleep
plural	slijpen	slepen
subjunctive sing.1	slijpe	slepe
subjunctive plur.1	slijpen	slepen
imperative sing.	slijp
imperative plur.1	slijpt
participles	slijpend	geslepen
1) Archaic.

Derived terms

- nouns:

• slijper
• slijperij
• slijpmachine
• slijpmolen
• slijpschijf
• slijpsteen
• slijptol
• slijptrein

 

- verbs:

• aanslijpen
• afslijpen
• bijslijpen
• doorslijpen
• inslijpen
• opslijpen
• straatslijpen
• uitslijpen
• verslijpen
• wegslijpen

 

Descendants

• Negerhollands: sliep, slip
• → Indonesian: selip
• → Papiamentu: sleip