slingeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch slingeren.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈslɪ.ŋə.rən/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: slin‧ge‧ren
• Rhymes: -ɪŋərən

Verb

slingeren

1. to sway, to swerve
2. to fling, to sling
3. (nautical) to roll

Inflection

Conjugation of slingeren (weak)
infinitive	slingeren
past singular	slingerde
past participle	geslingerd
infinitive	slingeren
gerund	slingeren n
	present tense	past tense
1st person singular	slinger	slingerde
2nd person sing. (jij)	slingert	slingerde
2nd person sing. (u)	slingert	slingerde
2nd person sing. (gij)	slingert	slingerde
3rd person singular	slingert	slingerde
plural	slingeren	slingerden
subjunctive sing.1	slingere	slingerde
subjunctive plur.1	slingeren	slingerden
imperative sing.	slinger
imperative plur.1	slingert
participles	slingerend	geslingerd
1) Archaic.

Derived terms

• aanslingeren
• rondslingeren
• slinger
• slingeraap
• slingerpad
• slingerplant
• slingerweg

Descendants

• Afrikaans: slinger

See also

• gieren
• stampen