sluiten
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch sluten, from Old Dutch *slūtan, from Proto-West Germanic *sleutan, from Proto-Germanic *slūtaną, *sleutaną (“to lock, shut”).
Pronunciation edit
Verb edit
sluiten
- (transitive or intransitive) to close
- (transitive) to make, to affirm (a pact, friendship etc.)
- De twee vijanden hebben vriendschap gesloten.
- The two enemies made friends.
- Ze verschilden van mening, maar ze hebben toch een compromis gesloten.
- They differed in opinion, but they still made a compromise.
Inflection edit
| Inflection of sluiten (strong class 2b) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | sluiten | |||
| past singular | sloot | |||
| past participle | gesloten | |||
| infinitive | sluiten | |||
| gerund | sluiten n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | sluit | sloot | ||
| 2nd person sing. (jij) | sluit | sloot | ||
| 2nd person sing. (u) | sluit | sloot | ||
| 2nd person sing. (gij) | sluit | sloot | ||
| 3rd person singular | sluit | sloot | ||
| plural | sluiten | sloten | ||
| subjunctive sing.1 | sluite | slote | ||
| subjunctive plur.1 | sluiten | sloten | ||
| imperative sing. | sluit | |||
| imperative plur.1 | sluit | |||
| participles | sluitend | gesloten | ||
| 1) Archaic. | ||||
Antonyms edit
Derived terms edit
- aansluiten
- afsluiten
- besluiten
- bijsluiten
- buitensluiten
- hekkensluiter
- insluiten
- kortsluiten
- omsluiten
- ontsluiten
- opsluiten
- uitsluiten