uitsteken

Dutch

Etymology

From uit +‎ steken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌsteːkə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

uitsteken

1. to stick out, stand out, protrude

Conjugation

Conjugation of uitsteken (strong class 4, separable)
infinitive	uitsteken
past singular	stak uit
past participle	uitgestoken
infinitive	uitsteken
gerund	uitsteken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	steek uit	stak uit	uitsteek	uitstak
2nd person sing. (jij)	steekt uit, steek uit2	stak uit	uitsteekt	uitstak
2nd person sing. (u)	steekt uit	stak uit	uitsteekt	uitstak
2nd person sing. (gij)	steekt uit	staakt uit	uitsteekt	uitstaakt
3rd person singular	steekt uit	stak uit	uitsteekt	uitstak
plural	steken uit	staken uit	uitsteken	uitstaken
subjunctive sing.1	steke uit	stake uit	uitsteke	uitstake
subjunctive plur.1	steken uit	staken uit	uitsteken	uitstaken
imperative sing.	steek uit
imperative plur.1	steekt uit
participles	uitstekend	uitgestoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitsteeksel
• uitstek, bij uitstek
• uitstekend

Anagrams

• steken uit