verbrijzelen

Dutch

Etymology

From ver- +‎ brijzelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌvɛrˈbrɛi̯.zə.lə(n)/, /vərˈbrɛi̯.zə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ver‧brij‧ze‧len
• Rhymes: -ɛi̯zələn

Verb

verbrijzelen

1. (transitive) to shatter, to crush

Inflection

Conjugation of verbrijzelen (weak, prefixed)
infinitive	verbrijzelen
past singular	verbrijzelde
past participle	verbrijzeld
infinitive	verbrijzelen
gerund	verbrijzelen n
	present tense	past tense
1st person singular	verbrijzel	verbrijzelde
2nd person sing. (jij)	verbrijzelt, verbrijzel2	verbrijzelde
2nd person sing. (u)	verbrijzelt	verbrijzelde
2nd person sing. (gij)	verbrijzelt	verbrijzelde
3rd person singular	verbrijzelt	verbrijzelde
plural	verbrijzelen	verbrijzelden
subjunctive sing.1	verbrijzele	verbrijzelde
subjunctive plur.1	verbrijzelen	verbrijzelden
imperative sing.	verbrijzel
imperative plur.1	verbrijzelt
participles	verbrijzelend	verbrijzeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• brisant

Descendants

• Afrikaans: verbrysel