See also: verklären

Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch verclāren. Equivalent to klaar +‎ ver- -en.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /vərˈklaː.rə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: ver‧kla‧ren
  • Rhymes: -aːrən

Verb edit

verklaren

  1. to declare, state
  2. to explain, clarify

Inflection edit

Inflection of verklaren (weak, prefixed)
infinitive verklaren
past singular verklaarde
past participle verklaard
infinitive verklaren
gerund verklaren n
present tense past tense
1st person singular verklaar verklaarde
2nd person sing. (jij) verklaart verklaarde
2nd person sing. (u) verklaart verklaarde
2nd person sing. (gij) verklaart verklaarde
3rd person singular verklaart verklaarde
plural verklaren verklaarden
subjunctive sing.1 verklare verklaarde
subjunctive plur.1 verklaren verklaarden
imperative sing. verklaar
imperative plur.1 verklaart
participles verklarend verklaard
1) Archaic.

Synonyms edit

Derived terms edit

Descendants edit

  • Afrikaans: verklaar
  • Negerhollands: verklaar