verstijven
Dutch
editEtymology
editFrom stijf + ver- -en, or ver- + stijven.
Pronunciation
editVerb
editverstijven
- to stiffen, to become stiff, to freeze
- Haar keel was, net als haar hele lijf, verstijfd van schrik.
- Her throat was, just like her whole body, frozen with fear.
Inflection
edit| Conjugation of verstijven (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | verstijven | |||
| past singular | verstijfde | |||
| past participle | verstijfd | |||
| infinitive | verstijven | |||
| gerund | verstijven n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | verstijf | verstijfde | ||
| 2nd person sing. (jij) | verstijft | verstijfde | ||
| 2nd person sing. (u) | verstijft | verstijfde | ||
| 2nd person sing. (gij) | verstijft | verstijfde | ||
| 3rd person singular | verstijft | verstijfde | ||
| plural | verstijven | verstijfden | ||
| subjunctive sing.1 | verstijve | verstijfde | ||
| subjunctive plur.1 | verstijven | verstijfden | ||
| imperative sing. | verstijf | |||
| imperative plur.1 | verstijft | |||
| participles | verstijvend | verstijfd | ||
| 1) Archaic. | ||||