See also: vituperó and vituperò

Italian edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /viˈtu.pe.ro/
  • Rhymes: -upero
  • Hyphenation: vi‧tù‧pe‧ro

Verb edit

vitupero

  1. first-person singular present indicative of vituperare

Latin edit

Etymology edit

From vitium +‎ parō.

Pronunciation edit

Verb edit

vituperō (present infinitive vituperāre, perfect active vituperāvī, supine vituperātum); first conjugation

  1. to censure
  2. to scold, tell off, blame
  3. to disparage, find fault with

Conjugation edit

   Conjugation of vituperō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present vituperō vituperās vituperat vituperāmus vituperātis vituperant
imperfect vituperābam vituperābās vituperābat vituperābāmus vituperābātis vituperābant
future vituperābō vituperābis vituperābit vituperābimus vituperābitis vituperābunt
perfect vituperāvī vituperāvistī vituperāvit vituperāvimus vituperāvistis vituperāvērunt,
vituperāvēre
pluperfect vituperāveram vituperāverās vituperāverat vituperāverāmus vituperāverātis vituperāverant
future perfect vituperāverō vituperāveris vituperāverit vituperāverimus vituperāveritis vituperāverint
passive present vituperor vituperāris,
vituperāre
vituperātur vituperāmur vituperāminī vituperantur
imperfect vituperābar vituperābāris,
vituperābāre
vituperābātur vituperābāmur vituperābāminī vituperābantur
future vituperābor vituperāberis,
vituperābere
vituperābitur vituperābimur vituperābiminī vituperābuntur
perfect vituperātus + present active indicative of sum
pluperfect vituperātus + imperfect active indicative of sum
future perfect vituperātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present vituperem vituperēs vituperet vituperēmus vituperētis vituperent
imperfect vituperārem vituperārēs vituperāret vituperārēmus vituperārētis vituperārent
perfect vituperāverim vituperāverīs vituperāverit vituperāverīmus vituperāverītis vituperāverint
pluperfect vituperāvissem vituperāvissēs vituperāvisset vituperāvissēmus vituperāvissētis vituperāvissent
passive present vituperer vituperēris,
vituperēre
vituperētur vituperēmur vituperēminī vituperentur
imperfect vituperārer vituperārēris,
vituperārēre
vituperārētur vituperārēmur vituperārēminī vituperārentur
perfect vituperātus + present active subjunctive of sum
pluperfect vituperātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present vituperā vituperāte
future vituperātō vituperātō vituperātōte vituperantō
passive present vituperāre vituperāminī
future vituperātor vituperātor vituperantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives vituperāre vituperāvisse vituperātūrum esse vituperārī,
vituperārier1
vituperātum esse vituperātum īrī
participles vituperāns vituperātūrus vituperātus vituperandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
vituperandī vituperandō vituperandum vituperandō vituperātum vituperātū

1The present passive infinitive in -ier is a rare poetic form which is attested.

Related terms edit

Descendants edit

References edit

  • vitupero”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • vitupero”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • vitupero in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese edit

Verb edit

vitupero

  1. first-person singular present indicative of vituperar

Spanish edit

Verb edit

vitupero

  1. first-person singular present indicative of vituperar