vluchten

Dutch

Etymology

From Middle Dutch vluchten. Equivalent to vlucht +‎ -en.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ʏxtən

Verb

vluchten

1. to flee

Conjugation

Conjugation of vluchten (weak)
infinitive	vluchten
past singular	vluchtte
past participle	gevlucht
infinitive	vluchten
gerund	vluchten n
	present tense	past tense
1st person singular	vlucht	vluchtte
2nd person sing. (jij)	vlucht	vluchtte
2nd person sing. (u)	vlucht	vluchtte
2nd person sing. (gij)	vlucht	vluchtte
3rd person singular	vlucht	vluchtte
plural	vluchten	vluchtten
subjunctive sing.1	vluchte	vluchtte
subjunctive plur.1	vluchten	vluchtten
imperative sing.	vlucht
imperative plur.1	vlucht
participles	vluchtend	gevlucht
1) Archaic.

Derived terms

• ontvluchten

Descendants

• Afrikaans: vlug
• Negerhollands: vlucht, vlygt

Middle Dutch

Etymology

From vlucht +‎ -en.

Verb

vluchten

1. to bring to a safe place
2. to hide, to conceal
3. to flee, to hide oneself

Inflection

This verb needs an inflection-table template.

Descendants

• Dutch: vluchten
• Limburgish: vlöchte

Further reading

• “vluchten (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “vluchten (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I