vola

See also: Appendix:Variations of "vola"

English

Noun

vola (plural volae)

1. A velum of silica in some diatoms
2. The hollow of the hand or foot.

Related terms

• volar

Anagrams

• Oval, oval

Albanian

Verb

vola

1. first-person singular aorist of vjel

Catalan

Verb

vola

1. inflection of volar:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Czech

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈvola]

Noun

vola

1. genitive/accusative singular of vůl

Esperanto

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

vola (accusative singular volan, plural volaj, accusative plural volajn)

1. voluntary

Related terms

• vole (“voluntarily”)
• voli (“to want, wish”)
• volo (“volition; one's wish”)

Fijian

Noun

vola

1. letter (of an alphabet)
2. book (any book)
3. letter (epistle)

French

Verb

vola

1. third-person singular past historic of voler

Anagrams

• lova

Icelandic

Etymology

From Old Norse væla, vála.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈvɔːla]
• Rhymes: -ɔːla

Verb

vola (weak verb, third-person singular past indicative volaði, supine volað)

1. (intransitive) to blubber, to cry, to weep
2. (intransitive) to whine, to wail

Conjugation

vola – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að vola
supine sagnbót		volað
present participle lýsingarháttur nútíðar		volandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	vola	volaði		voli	volaði
	þú	volar	volaðir		volir	volaðir
	hann, hún, það	volar	volaði		voli	volaði
plural	við	volum	voluðum		volum	voluðum
	þið	volið	voluðuð		volið	voluðuð
	þeir, þær, þau	vola	voluðu		voli	voluðu
		imperative boðháttur
singular	þú	vola (þú), volaðu
plural	þið	volið (þið), voliði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

volast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að volast
supine sagnbót		volast
present participle lýsingarháttur nútíðar		volandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	volast	volaðist		volist	volaðist
	þú	volast	volaðist		volist	volaðist
	hann, hún, það	volast	volaðist		volist	volaðist
plural	við	volumst	voluðumst		volumst	voluðumst
	þið	volist	voluðust		volist	voluðust
	þeir, þær, þau	volast	voluðust		volist	voluðust
		imperative boðháttur
singular	þú	volast (þú), volastu
plural	þið	volist (þið), volisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

volaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	volaður	voluð	volað	volaðir	volaðar	voluð
accusative (þolfall)	volaðan	volaða	volað	volaða	volaðar	voluð
dative (þágufall)	voluðum	volaðri	voluðu	voluðum	voluðum	voluðum
genitive (eignarfall)	volaðs	volaðrar	volaðs	volaðra	volaðra	volaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	volaði	volaða	volaða	voluðu	voluðu	voluðu
accusative (þolfall)	volaða	voluðu	volaða	voluðu	voluðu	voluðu
dative (þágufall)	volaða	voluðu	volaða	voluðu	voluðu	voluðu
genitive (eignarfall)	volaða	voluðu	volaða	voluðu	voluðu	voluðu

Related terms

• vol (“whining, wailing”)
• volaður (“miserable”)
• volæði (“misery”)

Interlingua

Verb

vola

1. present of volar
2. imperative of volar

Italian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvo.la/
• Rhymes: -ola
• Hyphenation: vó‧la

Verb

vola

1. inflection of volare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Anagrams

• alvo, lavo, lavò

Latin

Etymology 1

Perhaps from Proto-Italic *welā, from Proto-Indo-European *welH-os (“round”) (whence also Old Norse valr (“round”)), from *welH- (“to turn”).

Pronunciation

• (Classical Latin) IPA^(key): [ˈwɔ.ɫa]
• (modern Italianate Ecclesiastical) IPA^(key): [ˈvɔː.la]

Noun

vola f (genitive volae); first declension

1. (anatomy) The palm of the hand or the sole of the foot; a volar surface.

   Synonyms: palma, palmus, palpus

Declension

First-declension noun.

	singular	plural
nominative	vola	volae
genitive	volae	volārum
dative	volae	volīs
accusative	volam	volās
ablative	volā	volīs
vocative	vola	volae

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

volā

1. second-person singular present active imperative of volō

References

• “vola”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
• vola in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Serbo-Croatian

Noun

vola

1. genitive/accusative singular of vol

Slovak

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɔɫa/

Noun

vola

1. genitive singular of vôl

Volapük

Noun

vola

1. genitive singular of vol