wściec

Polish

Alternative forms

• wścieknąć

Etymology

From wś- +‎ ciec.

Pronunciation

• IPA^(key): /fɕt͡ɕɛt͡s/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɛt͡s
• Syllabification: wściec

Verb

wściec pf (imperfective wściekać)

1. (reflexive with się) to lose it, to flip out, to go ape

Conjugation

Conjugation of wściec pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wściec
future tense	1st	wścieknę			wściekniemy
	2nd	wściekniesz			wściekniecie
	3rd	wścieknie			wściekną
	impersonal	wścieknie się
past tense	1st	wściekłem, -(e)m wściekł	wściekłam, -(e)m wściekła	wściekłom, -(e)m wściekło	wściekliśmy, -(e)śmy wściekli	wściekłyśmy, -(e)śmy wściekły
	2nd	wściekłeś, -(e)ś wściekł	wściekłaś, -(e)ś wściekła	wściekłoś, -(e)ś wściekło	wściekliście, -(e)ście wściekli	wściekłyście, -(e)ście wściekły
	3rd	wściekł	wściekła	wściekło	wściekli	wściekły
	impersonal	wścieknięto
conditional	1st	wściekłbym, bym wściekł	wściekłabym, bym wściekła	wściekłobym, bym wściekło	wścieklibyśmy, byśmy wściekli	wściekłybyśmy, byśmy wściekły
	2nd	wściekłbyś, byś wściekł	wściekłabyś, byś wściekła	wściekłobyś, byś wściekło	wścieklibyście, byście wściekli	wściekłybyście, byście wściekły
	3rd	wściekłby, by wściekł	wściekłaby, by wściekła	wściekłoby, by wściekło	wściekliby, by wściekli	wściekłyby, by wściekły
	impersonal	wścieknięto by
imperative	1st	niech wścieknę			wścieknijmy
	2nd	wścieknij			wścieknijcie
	3rd	niech wścieknie			niech wściekną
passive adjectival participle		wścieknięty	wścieknięta	wścieknięte	wścieknięci	wścieknięte
anterior adverbial participle		wściekłszy
verbal noun		wścieknięcie

Derived terms

adjective

• wściekły

 

Further reading

• wściec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wściec in Polish dictionaries at PWN