wściec

Polish

wściec pf (imperfective wściekać)

(transitive, impersonal, colloquial) to anger (to arouse uncontrollable rage and great anger in someone) [with accusative ‘whom’]
(reflexive with się, colloquial) to lose it, to flip out, to go ape, to rage (to become explosively angry; to lose one's temper) [with na (+ accusative) ‘at whom/what’]
(reflexive with się, pathology) to contract rabies

Conjugation of wściec pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		wściec
future tense	1^st	wścieknę			wściekniemy
	2^nd	wściekniesz			wściekniecie
	3^rd	wścieknie			wściekną
	impersonal	wścieknie się
past tense	1^st	wściekłem, -(e)m wściekł	wściekłam, -(e)m wściekła	wściekłom, -(e)m wściekło	wściekliśmy, -(e)śmy wściekli	wściekłyśmy, -(e)śmy wściekły
	2^nd	wściekłeś, -(e)ś wściekł	wściekłaś, -(e)ś wściekła	wściekłoś, -(e)ś wściekło	wściekliście, -(e)ście wściekli	wściekłyście, -(e)ście wściekły
	3^rd	wściekł	wściekła	wściekło	wściekli	wściekły
	impersonal	wścieknięto
conditional	1^st	wściekłbym, bym wściekł	wściekłabym, bym wściekła	wściekłobym, bym wściekło	wścieklibyśmy, byśmy wściekli	wściekłybyśmy, byśmy wściekły
	2^nd	wściekłbyś, byś wściekł	wściekłabyś, byś wściekła	wściekłobyś, byś wściekło	wścieklibyście, byście wściekli	wściekłybyście, byście wściekły
	3^rd	wściekłby, by wściekł	wściekłaby, by wściekła	wściekłoby, by wściekło	wściekliby, by wściekli	wściekłyby, by wściekły
	impersonal	wścieknięto by
imperative	1^st	niech wścieknę			wścieknijmy
	2^nd	wścieknij			wścieknijcie
	3^rd	niech wścieknie			niech wściekną
passive adjectival participle		wścieknięty	wścieknięta	wścieknięte	wścieknięci	wścieknięte
anterior adverbial participle		wściekłszy
verbal noun		wścieknięcie

adjectives

adverbs

nouns