From w- + nerwy + -ić.
wnerwić pf (imperfective wnerwiać)
- (transitive, colloquial) to anger, to upset (to make angry)
- Synonyms: zdenerwować, zezłościć, zeźlić
- (reflexive with się, colloquial) to become angry, to get upset [+ na (accusative) = at what]
- Synonyms: zdenerwować się, zezłościć się, zeźlić się
| Conjugation of wnerwić pf
|
| wnerwić
|
| wnerwię
|
wnerwimy
|
| wnerwisz
|
wnerwicie
|
| wnerwi
|
wnerwią
|
| wnerwi się
|
wnerwiłem,
-(e)m wnerwił
|
wnerwiłam,
-(e)m wnerwiła
|
wnerwiłom,
-(e)m wnerwiło
|
wnerwiliśmy,
-(e)śmy wnerwili
|
wnerwiłyśmy,
-(e)śmy wnerwiły
|
wnerwiłeś,
-(e)ś wnerwił
|
wnerwiłaś,
-(e)ś wnerwiła
|
wnerwiłoś,
-(e)ś wnerwiło
|
wnerwiliście,
-(e)ście wnerwili
|
wnerwiłyście,
-(e)ście wnerwiły
|
| wnerwił
|
wnerwiła
|
wnerwiło
|
wnerwili
|
wnerwiły
|
| wnerwiono
|
wnerwiłbym,
bym wnerwił
|
wnerwiłabym,
bym wnerwiła
|
wnerwiłobym,
bym wnerwiło
|
wnerwilibyśmy,
byśmy wnerwili
|
wnerwiłybyśmy,
byśmy wnerwiły
|
wnerwiłbyś,
byś wnerwił
|
wnerwiłabyś,
byś wnerwiła
|
wnerwiłobyś,
byś wnerwiło
|
wnerwilibyście,
byście wnerwili
|
wnerwiłybyście,
byście wnerwiły
|
wnerwiłby,
by wnerwił
|
wnerwiłaby,
by wnerwiła
|
wnerwiłoby,
by wnerwiło
|
wnerwiliby,
by wnerwili
|
wnerwiłyby,
by wnerwiły
|
| wnerwiono by
|
| niech wnerwię
|
wnerwijmy
|
| wnerwij
|
wnerwijcie
|
| niech wnerwi
|
niech wnerwią
|
| wnerwiony
|
wnerwiona
|
wnerwione
|
wnerwieni
|
wnerwione
|
| wnerwiwszy
|
| wnerwienie
|
- wnerwić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- wnerwić in Polish dictionaries at PWN
