zadręczyć

Polish

Etymology

From za- +‎ dręczyć.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈdrɛn.t͡ʂɨt͡ɕ/
• Rhymes: -ɛnt͡ʂɨt͡ɕ
• Syllabification: za‧drę‧czyć

Verb

zadręczyć pf (imperfective zadręczać)

1. (transitive) to harry (to bother; to trouble)

   Synonym: męczyć

2. (transitive) to kill by torturing
3. (reflexive with się) to eat one's heart out

Conjugation

Conjugation of zadręczyć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zadręczyć
future tense	1st	zadręczę			zadręczymy
	2nd	zadręczysz			zadręczycie
	3rd	zadręczy			zadręczą
	impersonal	zadręczy się
past tense	1st	zadręczyłem, -(e)m zadręczył	zadręczyłam, -(e)m zadręczyła	zadręczyłom, -(e)m zadręczyło	zadręczyliśmy, -(e)śmy zadręczyli	zadręczyłyśmy, -(e)śmy zadręczyły
	2nd	zadręczyłeś, -(e)ś zadręczył	zadręczyłaś, -(e)ś zadręczyła	zadręczyłoś, -(e)ś zadręczyło	zadręczyliście, -(e)ście zadręczyli	zadręczyłyście, -(e)ście zadręczyły
	3rd	zadręczył	zadręczyła	zadręczyło	zadręczyli	zadręczyły
	impersonal	zadręczono
conditional	1st	zadręczyłbym, bym zadręczył	zadręczyłabym, bym zadręczyła	zadręczyłobym, bym zadręczyło	zadręczylibyśmy, byśmy zadręczyli	zadręczyłybyśmy, byśmy zadręczyły
	2nd	zadręczyłbyś, byś zadręczył	zadręczyłabyś, byś zadręczyła	zadręczyłobyś, byś zadręczyło	zadręczylibyście, byście zadręczyli	zadręczyłybyście, byście zadręczyły
	3rd	zadręczyłby, by zadręczył	zadręczyłaby, by zadręczyła	zadręczyłoby, by zadręczyło	zadręczyliby, by zadręczyli	zadręczyłyby, by zadręczyły
	impersonal	zadręczono by
imperative	1st	niech zadręczę			zadręczmy
	2nd	zadręcz			zadręczcie
	3rd	niech zadręczy			niech zadręczą
passive adjectival participle		zadręczony	zadręczona	zadręczone	zadręczeni	zadręczone
anterior adverbial participle		zadręczywszy
verbal noun		zadręczenie

Further reading

• zadręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• zadręczyć in Polish dictionaries at PWN