zarzekać
Polish edit
Etymology edit
From zarzec + -ać. First attested in the 16th century.[1] Compare Kashubian zarzekac and Silesian zarzykać.
Pronunciation edit
- IPA(key): /zaˈʐɛ.kat͡ɕ/
- (Middle Polish) IPA(key): /zaˈʐɛ.kat͡ɕ/, /zaˈr̝ɛ.kat͡ɕ/, /zaˈʐe.kat͡ɕ/, /zaˈr̝e.kat͡ɕ/
Audio, zarzekać się (file) - Rhymes: -ɛkat͡ɕ
- Syllabification: za‧rze‧kać
Verb edit
zarzekać impf (perfective zarzec)
- (transitive, obsolete, occult) to curse (to cast a bad spell on)
- Synonym: zaklinać
- (transitive, obsolete) to foresee
- Synonym: prorokować
- (reflexive with się) to swear (to promise fervently)
- (reflexive with się, literary or archaic) to abjure, to relinquish, to renounce
- Synonyms: wypierać się, wyrzekac się
Conjugation edit
References edit
- ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zarzekać się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Further reading edit
- zarzekać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- zarzekać in Polish dictionaries at PWN
- Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zarzekać”, in Słownik języka polskiego[1]
- Aleksander Zdanowicz (1861) “zarzekać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861[2]
- J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zarzekać”, in Słownik języka polskiego[3] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 257