Dutch edit

Etymology edit

From Middle Dutch sieden, from Old Dutch *siethan, from Proto-West Germanic *seuþan, from Proto-Germanic *seuþaną.

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈzidə(n)/
  • (file)
  • Hyphenation: zie‧den
  • Rhymes: -idən

Verb edit

zieden

  1. (transitive, intransitive) to boil
  2. (transitive, chemistry) to prepare by boiling

Inflection edit

Conjugation of zieden (strong class 2a)
infinitive zieden
past singular zood
past participle gezoden
infinitive zieden
gerund zieden n
present tense past tense
1st person singular zied zood
2nd person sing. (jij) ziedt zood
2nd person sing. (u) ziedt zood
2nd person sing. (gij) ziedt zoodt
3rd person singular ziedt zood
plural zieden zoden
subjunctive sing.1 ziede zode
subjunctive plur.1 zieden zoden
imperative sing. zied
imperative plur.1 ziedt
participles ziedend gezoden
1) Archaic.

Derived terms edit

Verb edit

zieden

  1. (intransitive) to seethe, to be in a violent or mentally agitated state

Inflection edit

Conjugation of zieden (weak)
infinitive zieden
past singular ziedde
past participle gezied
infinitive zieden
gerund zieden n
present tense past tense
1st person singular zied ziedde
2nd person sing. (jij) ziedt ziedde
2nd person sing. (u) ziedt ziedde
2nd person sing. (gij) ziedt ziedde
3rd person singular ziedt ziedde
plural zieden ziedden
subjunctive sing.1 ziede ziedde
subjunctive plur.1 zieden ziedden
imperative sing. zied
imperative plur.1 ziedt
participles ziedend gezied
1) Archaic.

Anagrams edit