γιγνώσκω

Ancient Greek

Alternative forms

• γῑνώσκω (gīnṓskō) — Epic, Ionic, Koine

Etymology

From Proto-Hellenic *gignṓskō, from Proto-Indo-European *ǵiǵneh₃-, the reduplicated present stem of *ǵneh₃-, with -σκω (-skō).

Cognates include English know, Latin gnōscō, Albanian njoh, Old Armenian ճան- (čan-, “to know”), Sanskrit जानाति (jānāti, “to know”), and Old Persian 𐎧𐏁𐎴𐎿𐏃𐎡𐎹 (x-š-n-s-h-i-y /⁠xšnāsāhiy⁠/, “you shall know”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ɡi.ɡnɔ̌ːs.kɔː/ → /ʝiˈɣnos.ko/ → /ʝiˈɣnos.ko/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ɡi.ɡnɔ̌ːs.kɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ɡiˈɡnos.ko/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ʝiˈɣnos.ko/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ʝiˈɣnos.ko/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ʝiˈɣnos.ko/

Verb

γιγνώσκω • (gignṓskō)

1. to be aware of; to perceive, observe, know, learn
   • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 18.270
   • 300 BCE – 200 BCE, Theocritus, Collected Works 3.15
   1. to know, understand
   2. to distinguish, discern
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.128
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 5.185
   3. (with genitive) to be aware of
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 21.36
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Oeconomicus 16.3
   4. (followed by relative clauses) to perceive
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 21.209
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 22.10
      • 423 BCE, Aristophanes, The Clouds 1095
      • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 104
      • 525 BCE – 455 BCE, Aeschylus, Prometheus Bound 379
      • 361 BCE, Demosthenes, Against Midias 143
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Iliad 21.266
      • 428 BCE – 347 BCE, Plato, Philebus 60D
      • 800 BCE – 600 BCE, Homer, Odyssey 15.532
      • 460 BCE – 395 BCE, Thucydides, History of the Peloponnesian War 1.25
      • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 807
      • 424 BCE, Aristophanes, The Knights 658
      • 480 BCE – 411 BCE, Antiphon of Rhamnus, Collected Works 133.20
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 7.2.17
      • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 1.7.4
2. (in prose) to observe, form a judgment, judge, determine, think
   • 460 BCE – 420 BCE, Herodotus, Histories 9.2
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Hellenica 2.3.38
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Anabasis 5.9.19
   • 445 BCE – 380 BCE, Lysias, Against the Corn Dealers 2
   • 384 BCE – 322 BCE, Demosthenes, First Philippic 1
   • 349 BCE, Demosthenes, First Olynthiac 19
   • 342 BCE – 290 BCE, Menander 572
   • 430 BCE – 354 BCE, Xenophon, Cyropaedia 2.3.15
   • 380 BCE, Plato, Gorgias 505C
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Ajax 36
   • 497 BCE – 405 BCE, Sophocles, Women of Trachis 1221
   • 425 BCE, Euripides, Andromache 883
   1. (passive voice, of persons) to be judged guilty
      • 470 BCE, Aeschylus, The Suppliants 7
      • 384 BCE – 322 BCE, Aristotle, Rhetoric to Alexander 16.2
   2. (perfect passive with active sense)
      • 330 BCE, Demosthenes, On the Crown 228
3. to know carnally, have sex with
   • 342 BCE – 290 BCE, Menander, 558 5
   • Heraclides, On Politics 64
   • 300 BCE – 200 BCE, Septuagint, Genesis 4.1
   • 70 CE – 110 CE, The Gospel of Matthew 1:25
   • 46 CE – 120 CE, Plutarch, Galba 9

Inflection

   Present: γιγνώσκω, γιγνώσκομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γιγνώσκω	γιγνώσκεις	γιγνώσκει	γιγνώσκετον	γιγνώσκετον	γιγνώσκομεν	γιγνώσκετε	γιγνώσκουσῐ(ν)
	subjunctive	γιγνώσκω	γιγνώσκῃς	γιγνώσκῃ	γιγνώσκητον	γιγνώσκητον	γιγνώσκωμεν	γιγνώσκητε	γιγνώσκωσῐ(ν)
	optative	γιγνώσκοιμῐ	γιγνώσκοις	γιγνώσκοι	γιγνώσκοιτον	γιγνωσκοίτην	γιγνώσκοιμεν	γιγνώσκοιτε	γιγνώσκοιεν
	imperative		γίγνωσκε	γιγνωσκέτω	γιγνώσκετον	γιγνωσκέτων		γιγνώσκετε	γιγνωσκόντων
middle/ passive	indicative	γιγνώσκομαι	γιγνώσκῃ, γιγνώσκει	γιγνώσκεται	γιγνώσκεσθον	γιγνώσκεσθον	γιγνωσκόμεθᾰ	γιγνώσκεσθε	γιγνώσκονται
	subjunctive	γιγνώσκωμαι	γιγνώσκῃ	γιγνώσκηται	γιγνώσκησθον	γιγνώσκησθον	γιγνωσκώμεθᾰ	γιγνώσκησθε	γιγνώσκωνται
	optative	γιγνωσκοίμην	γιγνώσκοιο	γιγνώσκοιτο	γιγνώσκοισθον	γιγνωσκοίσθην	γιγνωσκοίμεθᾰ	γιγνώσκοισθε	γιγνώσκοιντο
	imperative		γιγνώσκου	γιγνωσκέσθω	γιγνώσκεσθον	γιγνωσκέσθων		γιγνώσκεσθε	γιγνωσκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γιγνώσκειν				γιγνώσκεσθαι
participle	m	γιγνώσκων				γιγνωσκόμενος
	f	γιγνώσκουσᾰ				γιγνωσκομένη
	n	γιγνῶσκον				γιγνωσκόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: γινώσκω, γινώσκομαι (Aeolic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γινώσκω	γινώσκεις	γινώσκει	γινώσκετον	γινώσκετον	γινώσκομεν	γινώσκετε	γινώσκοισι
	subjunctive	γινώσκω	γινώσκῃς	γινώσκῃ	γινώσκητον	γινώσκητον	γινώσκωμεν	γινώσκητε	γινώσκωισι
	optative	γινώσκοιμῐ	γινώσκοις	γινώσκοι	γινώσκοιτον	γινωσκοίτᾱν	γινώσκοιμεν	γινώσκοιτε	γινώσκοιεν
	imperative		γίνωσκε	γινωσκέτω	γινώσκετον	γινωσκέτων		γινώσκετε	γινωσκόντον
middle/ passive	indicative	γινώσκομαι	γινώσκεαι	γινώσκεται	γινώσκεσθον	γινώσκεσθον	γινωσκόμεθᾰ	γινώσκεσθε	γινώσκονται
	subjunctive	γινώσκωμαι	γινώσκηαι	γινώσκηται	γινώσκησθον	γινώσκησθον	γινωσκώμεθᾰ	γινώσκησθε	γινώσκωνται
	optative	γινωσκοίμᾱν	γινώσκοιο	γινώσκοιτο	γινώσκοισθον	γινωσκοίσθᾱν	γινωσκοίμεθᾰ	γινώσκοισθε	γινώσκοιντο
	imperative		γινώσκεο	γινωσκέσθω	γινώσκεσθον	γινωσκέσθων		γινώσκεσθε	γινωσκόσθον
		active				middle/passive
infinitive		γινώσκην				γινώσκεσθαι
participle	m	γινώσκων				γινωσκόμενος
	f	γινώσκοισα				γινωσκομένᾱ
	n	γίνωσκον				γινωσκόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: γινώσκω, γινώσκομαι (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γινώσκω	γινώσκεις	γινώσκει	γινώσκετον	γινώσκετον	γινώσκομεν	γινώσκετε	γινώσκουσῐ(ν)
	subjunctive	γινώσκω	γινώσκῃς	γινώσκῃ	γινώσκητον	γινώσκητον	γινώσκωμεν	γινώσκητε	γινώσκωσῐ(ν)
	optative	γινώσκοιμῐ	γινώσκοις	γινώσκοι	γινώσκοιτον	γινωσκοίτην	γινώσκοιμεν	γινώσκοιτε	γινώσκοιεν
	imperative		γίνωσκε	γινωσκέτω	γινώσκετον	γινωσκέτων		γινώσκετε	γινωσκόντων
middle/ passive	indicative	γινώσκομαι	γινώσκεαι	γινώσκεται	γινώσκεσθον	γινώσκεσθον	γινωσκόμεθᾰ	γινώσκεσθε	γινώσκονται
	subjunctive	γινώσκωμαι	γινώσκηαι	γινώσκηται	γινώσκησθον	γινώσκησθον	γινωσκώμεθᾰ	γινώσκησθε	γινώσκωνται
	optative	γινωσκοίμην	γινώσκοιο	γινώσκοιτο	γινώσκοισθον	γινωσκοίσθην	γινωσκοίμεθᾰ	γινώσκοισθε	γινωσκοίᾰτο
	imperative		γινώσκευ	γινωσκέσθω	γινώσκεσθον	γινωσκέσθων		γινώσκεσθε	γινωσκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γινώσκειν				γινώσκεσθαι
participle	m	γινώσκων				γινωσκόμενος
	f	γινώσκουσᾰ				γινωσκομένη
	n	γινῶσκον				γινωσκόμενον
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: γινώσκω, γινώσκομαι (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γινώσκω	γινώσκεις	γινώσκει	γινώσκετον	γινώσκετον	γινώσκομεν	γινώσκετε	γινώσκουσῐ(ν)
	subjunctive	γινώσκω	γινώσκῃς	γινώσκῃ	γινώσκητον	γινώσκητον	γινώσκωμεν	γινώσκητε	γινώσκωσῐ(ν)
	optative	γινώσκοιμῐ	γινώσκοις	γινώσκοι	γινώσκοιτον	γινωσκοίτην	γινώσκοιμεν	γινώσκοιτε	γινώσκοιεν
	imperative		γίνωσκε	γινωσκέτω	γινώσκετον	γινωσκέτων		γινώσκετε	γινωσκόντων
middle/ passive	indicative	γινώσκομαι	γινώσκῃ, γινώσκει	γινώσκεται	γινώσκεσθον	γινώσκεσθον	γινωσκόμεθᾰ	γινώσκεσθε	γινώσκονται
	subjunctive	γινώσκωμαι	γινώσκῃ	γινώσκηται	γινώσκησθον	γινώσκησθον	γινωσκώμεθᾰ	γινώσκησθε	γινώσκωνται
	optative	γινωσκοίμην	γινώσκοιο	γινώσκοιτο	γινώσκοισθον	γινωσκοίσθην	γινωσκοίμεθᾰ	γινώσκοισθε	γινώσκοιντο
	imperative		γινώσκου	γινωσκέσθω	γινώσκεσθον	γινωσκέσθων		γινώσκεσθε	γινωσκέσθων
		active				middle/passive
infinitive		γινώσκειν				γινώσκεσθαι
participle	m	γινώσκων				γινωσκόμενος
	f	γινώσκουσᾰ				γινωσκομένη
	n	γινῶσκον				γινωσκόμενον

   Imperfect: ἐγίγνωσκον, ἐγιγνωσκόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγίγνωσκον	ἐγίγνωσκες	ἐγίγνωσκε(ν)	ἐγιγνώσκετον	ἐγιγνωσκέτην	ἐγιγνώσκομεν	ἐγιγνώσκετε	ἐγίγνωσκον
middle/ passive	indicative	ἐγιγνωσκόμην	ἐγιγνώσκου	ἐγιγνώσκετο	ἐγιγνώσκεσθον	ἐγιγνωσκέσθην	ἐγιγνωσκόμεθᾰ	ἐγιγνώσκεσθε	ἐγιγνώσκοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγίνωσκον, ἐγινωσκόμην (Ionic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγίνωσκον	ἐγίνωσκες	ἐγίνωσκε(ν)	ἐγινώσκετον	ἐγινωσκέτην	ἐγινώσκομεν	ἐγινώσκετε	ἐγίνωσκον
middle/ passive	indicative	ἐγινωσκόμην	ἐγινώσκου	ἐγινώσκετο	ἐγινώσκεσθον	ἐγινωσκέσθην	ἐγινωσκόμεθᾰ	ἐγινώσκεσθε	ἐγινώσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγίνωσκον, ἐγινωσκόμᾱν (Aeolic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγίνωσκον	ἐγίνωσκες	ἐγίνωσκε(ν)	ἐγινώσκετον	ἐγινωσκέτᾱν	ἐγινώσκομεν	ἐγινώσκετε	ἐγίνωσκον
middle/ passive	indicative	ἐγινωσκόμᾱν	ἐγινώσκεο	ἐγινώσκετο	ἐγινώσκεσθον	ἐγινωσκέσθᾱν	ἐγινωσκόμεθᾰ	ἐγινώσκεσθε	ἐγινώσκοντο
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐγίνωσκον, ἐγινωσκόμην (Koine)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐγίνωσκον	ἐγίνωσκες	ἐγίνωσκε(ν)	ἐγινώσκετον	ἐγινωσκέτην	ἐγινώσκομεν	ἐγινώσκετε	ἐγίνωσκον
middle/ passive	indicative	ἐγινωσκόμην	ἐγινώσκου	ἐγινώσκετο	ἐγινώσκεσθον	ἐγινωσκέσθην	ἐγινωσκόμεθᾰ	ἐγινώσκεσθε	ἐγινώσκοντο

   Future: γνώσομαι, γνωσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	γνώσομαι	γνώσῃ, γνώσει	γνώσεται	γνώσεσθον	γνώσεσθον	γνωσόμεθᾰ	γνώσεσθε	γνώσονται
	optative	γνωσοίμην	γνώσοιο	γνώσοιτο	γνώσοισθον	γνωσοίσθην	γνωσοίμεθᾰ	γνώσοισθε	γνώσοιντο
passive	indicative	γνωσθήσομαι	γνωσθήσῃ	γνωσθήσεται	γνωσθήσεσθον	γνωσθήσεσθον	γνωσθησόμεθᾰ	γνωσθήσεσθε	γνωσθήσονται
	optative	γνωσθησοίμην	γνωσθήσοιο	γνωσθήσοιτο	γνωσθήσοισθον	γνωσθησοίσθην	γνωσθησοίμεθᾰ	γνωσθήσοισθε	γνωσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					γνώσεσθαι		γνωσθήσεσθαι
participle	m				γνωσόμενος		γνωσθησόμενος
	f				γνωσομένη		γνωσθησομένη
	n				γνωσόμενον		γνωσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γνωσέομαι, γνωσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	γνωσέομαι	γνωσέῃ, γνωσέει	γνωσέεται	γνωσέεσθον	γνωσέεσθον	γνωσεόμεθᾰ	γνωσέεσθε	γνωσέονται
	optative	γνωσεοίμην	γνωσέοιο	γνωσέοιτο	γνωσέοισθον	γνωσεοίσθην	γνωσεοίμεθᾰ	γνωσέοισθε	γνωσέοιντο
passive	indicative	γνωσθήσομαι	γνωσθήσῃ	γνωσθήσεται	γνωσθήσεσθον	γνωσθήσεσθον	γνωσθησόμεθᾰ	γνωσθήσεσθε	γνωσθήσονται
	optative	γνωσθησοίμην	γνωσθήσοιο	γνωσθήσοιτο	γνωσθήσοισθον	γνωσθησοίσθην	γνωσθησοίμεθᾰ	γνωσθήσοισθε	γνωσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					γνωσέεσθαι		γνωσθήσεσθαι
participle	m				γνωσεόμενος		γνωσθησόμενος
	f				γνωσεομένη		γνωσθησομένη
	n				γνωσεόμενον		γνωσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: γνωσοῦμαι, γνωσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	γνωσοῦμαι	γνωσῇ	γνωσεῖται	γνωσεῖσθον	γνωσεῖσθον	γνωσούμεθᾰ	γνωσεῖσθε	γνωσοῦνται
	optative	γνωσοίμην	γνωσοῖο	γνωσοῖτο	γνωσοῖσθον	γνωσοίσθην	γνωσοίμεθᾰ	γνωσοῖσθε	γνωσοῖντο
passive	indicative	γνωσθήσομαι	γνωσθήσῃ	γνωσθήσεται	γνωσθήσεσθον	γνωσθήσεσθον	γνωσθησόμεθᾰ	γνωσθήσεσθε	γνωσθήσονται
	optative	γνωσθησοίμην	γνωσθήσοιο	γνωσθήσοιτο	γνωσθήσοισθον	γνωσθησοίσθην	γνωσθησοίμεθᾰ	γνωσθήσοισθε	γνωσθήσοιντο
					middle		passive
infinitive					γνωσεῖσθαι		γνωσθήσεσθαι
participle	m				γνωσούμενος		γνωσθησόμενος
	f				γνωσουμένη		γνωσθησομένη
	n				γνωσούμενον		γνωσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἔγνων

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγνων	ἔγνως	ἔγνω	ἔγνωτον	ἐγνώτην	ἔγνωμεν	ἔγνωτε	ἔγνωσᾰν
	subjunctive	γνῶ	γνῷς	γνῷ	γνῶτον	γνῶτον	γνῶμεν	γνῶτε	γνῶσῐ(ν)
	optative	γνοίην	γνοίης	γνοίη	γνοῖτον, γνοίητον	γνοίτην, γνοιήτην	γνοῖμεν, γνοίημεν	γνοῖτε, γνοίητε	γνοῖεν, γνοίησᾰν
	imperative		γνῶθῐ	γνώτω	γνῶτον	γνώτων		γνῶτε	γνόντων
		active
infinitive		γνῶναι
participle	m	γνούς
	f	γνοῦσᾰ
	n	γνόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: γνῶν (Epic)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	γνῶν	γνῶς	γνῶ	γνῶτον	γνώτην	γνῶμεν	γνῶτε	γνῶσᾰν
	subjunctive	γνῶ, γνῶμῐ	γνῷς, γνῷσθᾰ	γνῷ, γνῷσῐ	γνῶτον	γνῶτον	γνῶμεν	γνῶτε	γνῶσῐ(ν)
	optative	γνοίην	γνοίης	γνοίη	γνοῖτον	γνοίτην	γνοῖμεν	γνοῖτε	γνοῖεν
	imperative		γνῶθῐ	γνώτω	γνῶτον	γνώτων		γνῶτε	γνόντων
		active
infinitive		γνῶμεν/γνώμεναι
participle	m	γνούς
	f	γνοῦσᾰ
	n	γνόν
Notes:	Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐγνωσᾰ́μην, ἐγνώσθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle	indicative	ἐγνωσᾰ́μην	ἐγνώσω	ἐγνώσᾰτο	ἐγνώσᾰσθον	ἐγνωσᾰ́σθην	ἐγνωσᾰ́μεθᾰ	ἐγνώσᾰσθε	ἐγνώσᾰντο
	subjunctive	γνώσωμαι	γνώσῃ	γνώσηται	γνώσησθον	γνώσησθον	γνωσώμεθᾰ	γνώσησθε	γνώσωνται
	optative	γνωσαίμην	γνώσαιο	γνώσαιτο	γνώσαισθον	γνωσαίσθην	γνωσαίμεθᾰ	γνώσαισθε	γνώσαιντο
	imperative		γνῶσαι	γνωσᾰ́σθω	γνώσᾰσθον	γνωσᾰ́σθων		γνώσᾰσθε	γνωσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐγνώσθην	ἐγνώσθης	ἐγνώσθη	ἐγνώσθητον	ἐγνωσθήτην	ἐγνώσθημεν	ἐγνώσθητε	ἐγνώσθησᾰν
	subjunctive	γνωσθῶ	γνωσθῇς	γνωσθῇ	γνωσθῆτον	γνωσθῆτον	γνωσθῶμεν	γνωσθῆτε	γνωσθῶσῐ(ν)
	optative	γνωσθείην	γνωσθείης	γνωσθείη	γνωσθεῖτον, γνωσθείητον	γνωσθείτην, γνωσθειήτην	γνωσθεῖμεν, γνωσθείημεν	γνωσθεῖτε, γνωσθείητε	γνωσθεῖεν, γνωσθείησᾰν
	imperative		γνώσθητῐ	γνωσθήτω	γνώσθητον	γνωσθήτων		γνώσθητε	γνωσθέντων
					middle		passive
infinitive					γνώσᾰσθαι		γνωσθῆναι
participle	m				γνωσᾰ́μενος		γνωσθείς
	f				γνωσᾰμένη		γνωσθεῖσᾰ
	n				γνωσᾰ́μενον		γνωσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ἔγνωκᾰ, ἔγνωσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἔγνωκᾰ	ἔγνωκᾰς	ἔγνωκε(ν)	ἐγνώκᾰτον	ἐγνώκᾰτον	ἐγνώκᾰμεν	ἐγνώκᾰτε	ἐγνώκᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ἐγνώκω	ἐγνώκῃς	ἐγνώκῃ	ἐγνώκητον	ἐγνώκητον	ἐγνώκωμεν	ἐγνώκητε	ἐγνώκωσῐ(ν)
	optative	ἐγνώκοιμῐ, ἐγνωκοίην	ἐγνώκοις, ἐγνωκοίης	ἐγνώκοι, ἐγνωκοίη	ἐγνώκοιτον	ἐγνωκοίτην	ἐγνώκοιμεν	ἐγνώκοιτε	ἐγνώκοιεν
	imperative		ἔγνωκε	ἐγνωκέτω	ἐγνώκετον	ἐγνωκέτων		ἐγνώκετε	ἐγνωκόντων
middle/ passive	indicative	ἔγνωσμαι	ἔγνωσαι	ἔγνωσται	ἔγνωσθον	ἔγνωσθον	ἐγνώσμεθᾰ	ἔγνωσθε	ἐγνώσᾰται
	subjunctive	ἐγνωσμένος ὦ	ἐγνωσμένος ᾖς	ἐγνωσμένος ᾖ	ἐγνωσμένω ἦτον	ἐγνωσμένω ἦτον	ἐγνωσμένοι ὦμεν	ἐγνωσμένοι ἦτε	ἐγνωσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ἐγνωσμένος εἴην	ἐγνωσμένος εἴης	ἐγνωσμένος εἴη	ἐγνωσμένω εἴητον/εἶτον	ἐγνωσμένω εἰήτην/εἴτην	ἐγνωσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ἐγνωσμένοι εἴητε/εἶτε	ἐγνωσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ἔγνωσο	ἐγνώσθω	ἔγνωσθον	ἐγνώσθων		ἔγνωσθε	ἐγνώσθων
		active				middle/passive
infinitive		ἐγνωκέναι				ἐγνῶσθαι
participle	m	ἐγνωκώς				ἐγνωσμένος
	f	ἐγνωκυῖᾰ				ἐγνωσμένη
	n	ἐγνωκός				ἐγνωσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀγνοέω (agnoéō)
• ἀγνώμων (agnṓmōn)
• ἀγνώς (agnṓs)
• ἄγνωτος (ágnōtos)
• ἀλλογνοέω (allognoéō)
• ἀλλογνώμων (allognṓmōn)
• ἀλλογνώς (allognṓs)
• ἀλλόγνωτος (allógnōtos)
• ἀμφιγνοέω (amphignoéō)
• ἀμφοτερογνώμων (amphoterognṓmōn)
• ἀργῠρογνώμων (argurognṓmōn)
• ἀρτίγνωστος (artígnōstos)
• αὐτογνώμων (autognṓmōn)
• αὐτόγνωτος (autógnōtos)
• βρᾰχῠγνώμων (brakhugnṓmōn)
• βᾰθῠγνώμων (bathugnṓmōn)
• γνῶθι σεαυτόν (gnôthi seautón)
• γνωμοδοτέω (gnōmodotéō)
• γνωμολογέω (gnōmologéō)
• γνωμοτῠ́πος (gnōmotúpos)
• γνωμοφλῠᾱκέω (gnōmophluākéō)
• διγνώμων (dignṓmōn)
• δουλογνώμων (doulognṓmōn)
• δυσγνώμων (dusgnṓmōn)
• δύσγνωστος (dúsgnōstos)
• δῐχογνώμων (dikhognṓmōn)
• δῐᾰγιγνώσκω (diagignṓskō)
• ἐγγιγνώσκω (engignṓskō)
• ἐναντῐογνώμων (enantiognṓmōn)
• ἐπῐγιγνώσκω (epigignṓskō)
• ἑτερογνώμων (heterognṓmōn)
• εὐγνώμων (eugnṓmōn)
• εὔγνωστος (eúgnōstos)
• εὐθῠ́γνωμος (euthúgnōmos)
• ἑχετογνώμονες (hekhetognṓmones)
• ἡδυγνώμων (hēdugnṓmōn)
• θεόγνωστος (theógnōstos)
• ἱππογνώμων (hippognṓmōn)
• ἰσχῡρογνώμων (iskhūrognṓmōn)
• καρδῐογνώστης (kardiognṓstēs)
• καταγνοέω (katagnoéō)
• κᾰκογνώμων (kakognṓmōn)
• κᾰλογνώμων (kalognṓmōn)
• κᾰτᾰγιγνώσκω (katagignṓskō)
• λειπογνώμων (leipognṓmōn)
• λεπτογνώμων (leptognṓmōn)
• λῐθογνώμων (lithognṓmōn)
• μεγᾰλογνώμων (megalognṓmōn)
• μετᾰγιγνώσκω (metagignṓskō)
• μικρογνωμοσῠ́νη (mikrognōmosúnē)
• μοιρογνωμόνῐον (moirognōmónion)
• μονογνώμων (monognṓmōn)
• μᾰλᾰκογνώμων (malakognṓmōn)
• νοσογνωμονῐκός (nosognōmonikós)
• ὀλισθογνωμονέω (olisthognōmonéō)
• ὀλῐγογνώμων (oligognṓmōn)
• ὁμογνώμων (homognṓmōn)
• ὀρθογνώμων (orthognṓmōn)
• ὀρνῑθογνώμων (ornīthognṓmōn)
• οὐρᾰνογνώμων (ouranognṓmōn)
• πολυγνώμων (polugnṓmōn)
• πολύγνωτος (polúgnōtos)
• προβᾰτογνώμων (probatognṓmōn)
• προγιγνώσκω (progignṓskō)
• προσγιγνώσκω (prosgignṓskō)
• πᾰθογνωμονῐκός (pathognōmonikós)
• πᾰρᾰγιγνώσκω (paragignṓskō)
• πᾱσιγνωστος (pāsignōstos)
• Σεβαστόγνωστος (Sebastógnōstos)
• σκληρογνώμων (sklērognṓmōn)
• συγγιγνώσκω (sungignṓskō)
• τοιουτογνώμων (toioutognṓmōn)
• ὑδρογνώμων (hudrognṓmōn)
• ὑψηλογνώμων (hupsēlognṓmōn)
• φῠσιογνώμων (phusiognṓmōn)
• ὡρογνωμονέω (hōrognōmonéō)
• ᾰ̓νᾰγιγνώσκω (anagignṓskō)
• ᾰ̓πογιγνώσκω (apogignṓskō)
• ᾰ̓ριγνώς (arignṓs)
• ᾰ̓ρίγνωτος (arígnōtos)
• ῐ̓δῐογνώμων (idiognṓmōn)

 

Related terms

• γνώμη (gnṓmē)
• γνωμηδόν (gnōmēdón)
• γνωμηστός (gnōmēstós)
• γνωμοσῠ́νη (gnōmosúnē)
• γνώμων (gnṓmōn)
• γνῶμᾰ (gnôma)
• γνωμῐ́δῐον (gnōmídion)
• γνωμῐκός (gnōmikós)
• γνωρίζω (gnōrízō)
• γνώρῐμος (gnṓrimos)
• γνωστός (gnōstós)
• γνῶσῐς (gnôsis)
• γνωτέρα (gnōtéra)
• γνωτός (gnōtós)

 

See also

• εἴδω (eídō)

References

• “γιγνώσκω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “γιγνώσκω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “γιγνώσκω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• γιγνώσκω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• γιγνώσκω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• γιγνώσκω in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2024)