آمر

See also: امر‎, أمر‎, and إمر‎

Arabic

Etymology 1

From the root ء م ر‎ (ʾ-m-r); compare أَمَرَ‎ (ʾamara, “to order, to command”).

Verb

آمَرَ • (ʾāmara) III, non-past يُؤَامِرُ‎‎ (yuʾāmiru)

1. to ask advice of, to seek the opinion of, to consult

Conjugation

Conjugation of

آمَرَ

(form-III sound)

verbal nouns الْمَصَادِر						مُؤَامَرَة‎ or إِمَار‎ muʾāmara or ʾimār
active participle اِسْم الْفَاعِل						مُؤَامِر‎ muʾāmir
passive participle اِسْم الْمَفْعُول						مُؤَامَر‎ muʾāmar
active voice الْفِعْل الْمَعْلُوم
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	آمَرْتُ‎ ʾāmartu	آمَرْتَ‎ ʾāmarta	آمَرَ ʾāmara		آمَرْتُمَا‎ ʾāmartumā	آمَرَا‎ ʾāmarā		آمَرْنَا‎ ʾāmarnā	آمَرْتُمْ‎ ʾāmartum	آمَرُوا‎ ʾāmarū
	f		آمَرْتِ‎ ʾāmarti	آمَرَتْ‎ ʾāmarat			آمَرَتَا‎ ʾāmaratā			آمَرْتُنَّ‎ ʾāmartunna	آمَرْنَ‎ ʾāmarna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُؤَامِرُ‎ ʾuʾāmiru	تُؤَامِرُ‎ tuʾāmiru	يُؤَامِرُ‎ yuʾāmiru		تُؤَامِرَانِ‎ tuʾāmirāni	يُؤَامِرَانِ‎ yuʾāmirāni		نُؤَامِرُ‎ nuʾāmiru	تُؤَامِرُونَ‎ tuʾāmirūna	يُؤَامِرُونَ‎ yuʾāmirūna
	f		تُؤَامِرِينَ‎ tuʾāmirīna	تُؤَامِرُ‎ tuʾāmiru			تُؤَامِرَانِ‎ tuʾāmirāni			تُؤَامِرْنَ‎ tuʾāmirna	يُؤَامِرْنَ‎ yuʾāmirna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُؤَامِرَ‎ ʾuʾāmira	تُؤَامِرَ‎ tuʾāmira	يُؤَامِرَ‎ yuʾāmira		تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā	يُؤَامِرَا‎ yuʾāmirā		نُؤَامِرَ‎ nuʾāmira	تُؤَامِرُوا‎ tuʾāmirū	يُؤَامِرُوا‎ yuʾāmirū
	f		تُؤَامِرِي‎ tuʾāmirī	تُؤَامِرَ‎ tuʾāmira			تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā			تُؤَامِرْنَ‎ tuʾāmirna	يُؤَامِرْنَ‎ yuʾāmirna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُؤَامِرْ‎ ʾuʾāmir	تُؤَامِرْ‎ tuʾāmir	يُؤَامِرْ‎ yuʾāmir		تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā	يُؤَامِرَا‎ yuʾāmirā		نُؤَامِرْ‎ nuʾāmir	تُؤَامِرُوا‎ tuʾāmirū	يُؤَامِرُوا‎ yuʾāmirū
	f		تُؤَامِرِي‎ tuʾāmirī	تُؤَامِرْ‎ tuʾāmir			تُؤَامِرَا‎ tuʾāmirā			تُؤَامِرْنَ‎ tuʾāmirna	يُؤَامِرْنَ‎ yuʾāmirna
imperative الْأَمْر	m		آمِرْ ʾāmir			آمِرَا‎ ʾāmirā				آمِرُوا‎ ʾāmirū
	f		آمِرِي‎ ʾāmirī							آمِرْنَ‎ ʾāmirna
passive voice الْفِعْل الْمَجْهُول
		singular الْمُفْرَد				dual الْمُثَنَّى			plural الْجَمْع
		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب		1st person الْمُتَكَلِّم	2nd person الْمُخَاطَب	3rd person الْغَائِب
past (perfect) indicative الْمَاضِي	m	أُومِرْتُ‎ ʾūmirtu	أُومِرْتَ‎ ʾūmirta	أُومِرَ‎ ʾūmira		أُومِرْتُمَا‎ ʾūmirtumā	أُومِرَا‎ ʾūmirā		أُومِرْنَا‎ ʾūmirnā	أُومِرْتُمْ‎ ʾūmirtum	أُومِرُوا‎ ʾūmirū
	f		أُومِرْتِ‎ ʾūmirti	أُومِرَتْ‎ ʾūmirat			أُومِرَتَا‎ ʾūmiratā			أُومِرْتُنَّ‎ ʾūmirtunna	أُومِرْنَ‎ ʾūmirna
non-past (imperfect) indicative الْمُضَارِع	m	أُؤَامَرُ‎ ʾuʾāmaru	تُؤَامَرُ‎ tuʾāmaru	يُؤَامَرُ‎ yuʾāmaru		تُؤَامَرَانِ‎ tuʾāmarāni	يُؤَامَرَانِ‎ yuʾāmarāni		نُؤَامَرُ‎ nuʾāmaru	تُؤَامَرُونَ‎ tuʾāmarūna	يُؤَامَرُونَ‎ yuʾāmarūna
	f		تُؤَامَرِينَ‎ tuʾāmarīna	تُؤَامَرُ‎ tuʾāmaru			تُؤَامَرَانِ‎ tuʾāmarāni			تُؤَامَرْنَ‎ tuʾāmarna	يُؤَامَرْنَ‎ yuʾāmarna
subjunctive الْمُضَارِع الْمَنْصُوب	m	أُؤَامَرَ‎ ʾuʾāmara	تُؤَامَرَ‎ tuʾāmara	يُؤَامَرَ‎ yuʾāmara		تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā	يُؤَامَرَا‎ yuʾāmarā		نُؤَامَرَ‎ nuʾāmara	تُؤَامَرُوا‎ tuʾāmarū	يُؤَامَرُوا‎ yuʾāmarū
	f		تُؤَامَرِي‎ tuʾāmarī	تُؤَامَرَ‎ tuʾāmara			تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā			تُؤَامَرْنَ‎ tuʾāmarna	يُؤَامَرْنَ‎ yuʾāmarna
jussive الْمُضَارِع الْمَجْزُوم	m	أُؤَامَرْ‎ ʾuʾāmar	تُؤَامَرْ‎ tuʾāmar	يُؤَامَرْ‎ yuʾāmar		تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā	يُؤَامَرَا‎ yuʾāmarā		نُؤَامَرْ‎ nuʾāmar	تُؤَامَرُوا‎ tuʾāmarū	يُؤَامَرُوا‎ yuʾāmarū
	f		تُؤَامَرِي‎ tuʾāmarī	تُؤَامَرْ‎ tuʾāmar			تُؤَامَرَا‎ tuʾāmarā			تُؤَامَرْنَ‎ tuʾāmarna	يُؤَامَرْنَ‎ yuʾāmarna

Etymology 2

Derived from the active participle of أَمَرَ‎ (ʾamara, “to order, to command”), from the root ء م ر‎ (ʾ-m-r).

Noun

آمِر • (ʾāmir) m (plural آمِرُونَ‎ (ʾāmirūna), feminine آمِرَة‎ (ʾāmira))

1. emir/amir, commander
2. lord, master
3. orderer, purchaser, customer, client

Declension

Declension of noun آمِر (ʾāmir)

Singular	Masculine			Feminine
	basic singular triptote			singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	آمِر ʾāmir	الْآمِر‎ al-ʾāmir	آمِر ʾāmir	آمِرَة‎ ʾāmira	الْآمِرَة‎ al-ʾāmira	آمِرَة‎ ʾāmirat
Nominative	آمِرٌ ʾāmirun	الْآمِرُ‎ al-ʾāmiru	آمِرُ ʾāmiru	آمِرَةٌ‎ ʾāmiratun	الْآمِرَةُ‎ al-ʾāmiratu	آمِرَةُ‎ ʾāmiratu
Accusative	آمِرًا‎ ʾāmiran	الْآمِرَ‎ al-ʾāmira	آمِرَ ʾāmira	آمِرَةً‎ ʾāmiratan	الْآمِرَةَ‎ al-ʾāmirata	آمِرَةَ‎ ʾāmirata
Genitive	آمِرٍ ʾāmirin	الْآمِرِ‎ al-ʾāmiri	آمِرِ ʾāmiri	آمِرَةٍ‎ ʾāmiratin	الْآمِرَةِ‎ al-ʾāmirati	آمِرَةِ‎ ʾāmirati
Dual	Masculine			Feminine
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	آمِرَيْن‎ ʾāmirayn	الْآمِرَيْن‎ al-ʾāmirayn	آمِرَيْ‎ ʾāmiray	آمِرَتَيْن‎ ʾāmiratayn	الْآمِرَتَيْن‎ al-ʾāmiratayn	آمِرَتَيْ‎ ʾāmiratay
Nominative	آمِرَانِ‎ ʾāmirāni	الْآمِرَانِ‎ al-ʾāmirāni	آمِرَا‎ ʾāmirā	آمِرَتَانِ‎ ʾāmiratāni	الْآمِرَتَانِ‎ al-ʾāmiratāni	آمِرَتَا‎ ʾāmiratā
Accusative	آمِرَيْنِ‎ ʾāmirayni	الْآمِرَيْنِ‎ al-ʾāmirayni	آمِرَيْ‎ ʾāmiray	آمِرَتَيْنِ‎ ʾāmiratayni	الْآمِرَتَيْنِ‎ al-ʾāmiratayni	آمِرَتَيْ‎ ʾāmiratay
Genitive	آمِرَيْنِ‎ ʾāmirayni	الْآمِرَيْنِ‎ al-ʾāmirayni	آمِرَيْ‎ ʾāmiray	آمِرَتَيْنِ‎ ʾāmiratayni	الْآمِرَتَيْنِ‎ al-ʾāmiratayni	آمِرَتَيْ‎ ʾāmiratay
Plural	Masculine			Feminine
	sound masculine plural			sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Construct	Indefinite	Definite	Construct
Informal	آمِرِين‎ ʾāmirīn	الْآمِرِين‎ al-ʾāmirīn	آمِرِي‎ ʾāmirī	آمِرَات‎ ʾāmirāt	الْآمِرَات‎ al-ʾāmirāt	آمِرَات‎ ʾāmirāt
Nominative	آمِرُونَ‎ ʾāmirūna	الْآمِرُونَ‎ al-ʾāmirūna	آمِرُو‎ ʾāmirū	آمِرَاتٌ‎ ʾāmirātun	الْآمِرَاتُ‎ al-ʾāmirātu	آمِرَاتُ‎ ʾāmirātu
Accusative	آمِرِينَ‎ ʾāmirīna	الْآمِرِينَ‎ al-ʾāmirīna	آمِرِي‎ ʾāmirī	آمِرَاتٍ‎ ʾāmirātin	الْآمِرَاتِ‎ al-ʾāmirāti	آمِرَاتِ‎ ʾāmirāti
Genitive	آمِرِينَ‎ ʾāmirīna	الْآمِرِينَ‎ al-ʾāmirīna	آمِرِي‎ ʾāmirī	آمِرَاتٍ‎ ʾāmirātin	الْآمِرَاتِ‎ al-ʾāmirāti	آمِرَاتِ‎ ʾāmirāti

Related terms

• أَمِير‎ (ʾamīr)

Adjective

آمِر • (ʾāmir)

1. dictatorial, domineering, imperious

Declension

Declension of adjective آمِر (ʾāmir)

Singular	Masculine		Feminine
	basic singular triptote		singular triptote in ـَة (-a)
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	آمِر ʾāmir	الْآمِر‎ al-ʾāmir	آمِرَة‎ ʾāmira	الْآمِرَة‎ al-ʾāmira
Nominative	آمِرٌ ʾāmirun	الْآمِرُ‎ al-ʾāmiru	آمِرَةٌ‎ ʾāmiratun	الْآمِرَةُ‎ al-ʾāmiratu
Accusative	آمِرًا‎ ʾāmiran	الْآمِرَ‎ al-ʾāmira	آمِرَةً‎ ʾāmiratan	الْآمِرَةَ‎ al-ʾāmirata
Genitive	آمِرٍ ʾāmirin	الْآمِرِ‎ al-ʾāmiri	آمِرَةٍ‎ ʾāmiratin	الْآمِرَةِ‎ al-ʾāmirati
Dual	Masculine		Feminine
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	آمِرَيْن‎ ʾāmirayn	الْآمِرَيْن‎ al-ʾāmirayn	آمِرَتَيْن‎ ʾāmiratayn	الْآمِرَتَيْن‎ al-ʾāmiratayn
Nominative	آمِرَانِ‎ ʾāmirāni	الْآمِرَانِ‎ al-ʾāmirāni	آمِرَتَانِ‎ ʾāmiratāni	الْآمِرَتَانِ‎ al-ʾāmiratāni
Accusative	آمِرَيْنِ‎ ʾāmirayni	الْآمِرَيْنِ‎ al-ʾāmirayni	آمِرَتَيْنِ‎ ʾāmiratayni	الْآمِرَتَيْنِ‎ al-ʾāmiratayni
Genitive	آمِرَيْنِ‎ ʾāmirayni	الْآمِرَيْنِ‎ al-ʾāmirayni	آمِرَتَيْنِ‎ ʾāmiratayni	الْآمِرَتَيْنِ‎ al-ʾāmiratayni
Plural	Masculine		Feminine
	sound masculine plural		sound feminine plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Informal	آمِرِين‎ ʾāmirīn	الْآمِرِين‎ al-ʾāmirīn	آمِرَات‎ ʾāmirāt	الْآمِرَات‎ al-ʾāmirāt
Nominative	آمِرُونَ‎ ʾāmirūna	الْآمِرُونَ‎ al-ʾāmirūna	آمِرَاتٌ‎ ʾāmirātun	الْآمِرَاتُ‎ al-ʾāmirātu
Accusative	آمِرِينَ‎ ʾāmirīna	الْآمِرِينَ‎ al-ʾāmirīna	آمِرَاتٍ‎ ʾāmirātin	الْآمِرَاتِ‎ al-ʾāmirāti
Genitive	آمِرِينَ‎ ʾāmirīna	الْآمِرِينَ‎ al-ʾāmirīna	آمِرَاتٍ‎ ʾāmirātin	الْآمِرَاتِ‎ al-ʾāmirāti

Etymology 3

Verb

آمُرُ • (ʾāmuru) (form I)

1. first-person singular non-past active indicative of أَمَرَ‎ (ʾamara)
2. first-person singular non-past active indicative of أَمُرَ‎ (ʾamura)

Verb

آمُرَ • (ʾāmura) (form I)

1. first-person singular non-past active subjunctive of أَمَرَ‎ (ʾamara)
2. first-person singular non-past active subjunctive of أَمُرَ‎ (ʾamura)

Verb

آمُرْ • (ʾāmur) (form I)

1. first-person singular non-past active jussive of أَمَرَ‎ (ʾamara)
2. first-person singular non-past active jussive of أَمُرَ‎ (ʾamura)

---

Urdu

Etymology

From Persian آمر‎ (âmer), from Arabic آمِر‎ (ʾāmir)

Noun

آمر • (āmir) m (Hindi spelling आमिर)

1. dictator

   Synonym: تاناشاہ‎ (tānāśāh)

2. commander

   Synonyms: امیر‎ (amīr), سپہ سالار‎ (sipā-salār)

3. strongman

Derived terms

• آمریت‎ (āmiriyat, “dictatorship”)
• آمرانہ‎ (āmirānā, “dictatorial”)

Declension

Declension of آمر
	singular	plural
direct	آمر‎ (āmir)	آمر‎ (āmir)
oblique	آمر‎ (āmir)	آمروں‎ (āmirō̃)
vocative	آمر‎ (āmir)	آمرو‎ (āmirō)