امر
Ottoman Turkish edit
Etymology edit
Borrowed from Arabic أَمْر (ʔamr, “order, command”), verbal noun of أَمَرَ (ʔamara, “to order, command”).
Noun edit
امر • (emr, emir) (definite accusative امری (emri, emiri), plural اوامر (evâmir))
- command, order, an action or inaction that must be obeyed, mandated by someone in authority
- decree, edict, a proclamation issued by a head of state or monarch, according to some procedures
- Synonym: قرارنامه (kararname)
- (in general) affair, matter, concern, business, any activity or objective which is done or is to be done
Derived terms edit
Related terms edit
Descendants edit
- Turkish: emir
Further reading edit
- Avery, Robert et al., editors (2013), “emir 1”, in The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN
- Çağbayır, Yaşar (2007) “emir2”, in Ötüken Türkçe Sözlük (in Turkish), volume 1, Istanbul: Ötüken Neşriyat, page 1432
- Devellioğlu, Ferit (1962) “emr”, in Osmanlıca-Türkçe Ansiklopedik Lûgat[1] (in Turkish), Istanbul: Türk Dil Kurumu, page 260
- Kélékian, Diran (1911) “امر”, in Dictionnaire turc-français[2], Constantinople: Mihran, page 145b
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1687) “Mandatum”, in Complementum thesauri linguarum orientalium, seu onomasticum latino-turcico-arabico-persicum, simul idem index verborum lexici turcico-arabico-persici, quod latinâ, germanicâ, aliarumque linguarum adjectâ nomenclatione nuper in lucem editum[3], Vienna, column 999
- Meninski, Franciszek à Mesgnien (1680) “امر”, in Thesaurus linguarum orientalium, Turcicae, Arabicae, Persicae, praecipuas earum opes à Turcis peculiariter usurpatas continens, nimirum Lexicon Turkico-Arabico-Persicum[4], Vienna, column 417
- Nişanyan, Sevan (2002–) “emir1”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “امر”, in A Turkish and English Lexicon[5], Constantinople: A. H. Boyajian, page 198
Persian edit
Etymology edit
Borrowed from Arabic أَمْر (ʔamr).
Pronunciation edit
Audio (file)
- (Classical Persian) IPA(key): [ʔamɾ]
- (Iran, formal) IPA(key): [ʔæmɹ]
- (Tajik, formal) IPA(key): [ʔämɾ]
Readings | |
---|---|
Classical reading? | amr |
Dari reading? | amr |
Iranian reading? | amr |
Tajik reading? | amr |
Noun edit
امر • (amr) (plural امور (omur))
Noun edit
امر • (amr) (plural اوامر (avâmer))
- order, command
- Synonym: دستور (dastur)
- c. 1260, Rumi, “4:578”, in The Masnavi:
- آفتاب از امر حق طباخ ماست، ابلهی باشد که گوییم او خداست.
- âftâb az amr-e haqq tabbâx-e mâ-st, ablahi bâšad ke guyim u xodâ-st.
- by the order of Truth [i.e. God], the Sun is our cook; it would be folly if we say it is God.
Descendants edit
Urdu edit
Etymology edit
Borrowed from Classical Persian امر (amr), from Arabic أَمْر (ʔamr).
Pronunciation edit
- (Standard Urdu) IPA(key): /əmɾ/
Noun edit
اَمْر • (amr) m (Hindi spelling अम्र)