บารมี

Thai

Etymology

From Pali pāramī (“completeness; perfection; supremacy”). Cognate with Old Khmer °pārami, °pārammī, °pārammi, etc; Modern Khmer បារមី (baarĕəʼməy).

Pronunciation

Orthographic		บารมี ɓ ā r m ī
Phonemic		บา-ระ-มี ɓ ā – r a – m ī
Romanization	Paiboon	baa-rá-mii
	Royal Institute	ba-ra-mi
(standard) IPA(key)		/baː˧.ra˦˥.miː˧/(R)

Noun

บารมี • (baa-rá-mii)

1. (Buddhism) the name of the tenfold virtue which one should possess in order to attain perfection, consisting of ขันติ (kǎn-dtì), ทาน (taan), เนกขัมมะ (nêek-kǎm-má), ปัญญา (bpan-yaa), เมตตา (mêet-dtaa), วิริยะ (wí-rí-yá), ศีล (sǐin), สัจจะ (sàt-jà), อธิฏฐาน (à-tít-tǎan), อุเบกขา (ù-bèek-kǎa).
2. accumulated virtue; amassed merit.
3. charisma: personal quality that gives an individual influence or authority over others.
4. personal greatness; personal grandeur; personal glory; personal impressiveness.
5. moral authority; charismatic authority; charismatic influence; charismatic popularity.

Derived terms

• คู่บารมี
• ทานบารมี
• บ่มบารมี
• สรรเสริญพระบารมี
• หมดวาสนาบารมี