afhalen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afhalen. Equivalent to af +‎ halen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfɦaːlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧ha‧len

Verb

afhalen

1. (transitive) to pick up, take away (of e.g. a placed order)

Inflection

Conjugation of afhalen (weak, separable)
infinitive	afhalen
past singular	haalde af
past participle	afgehaald
infinitive	afhalen
gerund	afhalen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	haal af	haalde af	afhaal	afhaalde
2nd person sing. (jij)	haalt af	haalde af	afhaalt	afhaalde
2nd person sing. (u)	haalt af	haalde af	afhaalt	afhaalde
2nd person sing. (gij)	haalt af	haalde af	afhaalt	afhaalde
3rd person singular	haalt af	haalde af	afhaalt	afhaalde
plural	halen af	haalden af	afhalen	afhaalden
subjunctive sing.1	hale af	haalde af	afhale	afhaalde
subjunctive plur.1	halen af	haalden af	afhalen	afhaalden
imperative sing.	haal af
imperative plur.1	haalt af
participles	afhalend	afgehaald
1) Archaic.

Derived terms

• afhaalchinees
• afhaalrestaurant
• afhaler
• afhaling

Descendants

• Negerhollands: haal af

Anagrams

• halen af