afkrijgen

Dutch

Etymology

From af +‎ krijgen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑf.krɛi̯ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧krij‧gen

Verb

afkrijgen

1. (transitive) to finish, to get something done

   Ik heb het gelukkig net op tijd afgekregen.

   Luckily I finished it just in time.

Inflection

Conjugation of afkrijgen (strong class 1, separable)
infinitive	afkrijgen
past singular	kreeg af
past participle	afgekregen
infinitive	afkrijgen
gerund	afkrijgen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	krijg af	kreeg af	afkrijg	afkreeg
2nd person sing. (jij)	krijgt af	kreeg af	afkrijgt	afkreeg
2nd person sing. (u)	krijgt af	kreeg af	afkrijgt	afkreeg
2nd person sing. (gij)	krijgt af	kreegt af	afkrijgt	afkreegt
3rd person singular	krijgt af	kreeg af	afkrijgt	afkreeg
plural	krijgen af	kregen af	afkrijgen	afkregen
subjunctive sing.1	krijge af	krege af	afkrijge	afkrege
subjunctive plur.1	krijgen af	kregen af	afkrijgen	afkregen
imperative sing.	krijg af
imperative plur.1	krijgt af
participles	afkrijgend	afgekregen
1) Archaic.