afleggen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afleggen, aveleggen, from Proto-Germanic *abalagjaną. Equivalent to af +‎ leggen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑflɛɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧leg‧gen

Verb

afleggen

1. (transitive) to cover (e.g. a distance)

   Zonnevliegtuig legt recordafstand af.

   Solar-powered aircraft covers a record distance.

2. (intransitive, with het as the object) to perish, to die
3. (intransitive, with het as the object) to be defeated
4. (transitive) to prepare a deceased person for the funeral

Inflection

Conjugation of afleggen (weak, separable)
infinitive	afleggen
past singular	legde af
past participle	afgelegd
infinitive	afleggen
gerund	afleggen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leg af	legde af	afleg	aflegde
2nd person sing. (jij)	legt af, leg af2	legde af	aflegt	aflegde
2nd person sing. (u)	legt af	legde af	aflegt	aflegde
2nd person sing. (gij)	legt af	legde af	aflegt	aflegde
3rd person singular	legt af	legde af	aflegt	aflegde
plural	leggen af	legden af	afleggen	aflegden
subjunctive sing.1	legge af	legde af	aflegge	aflegde
subjunctive plur.1	leggen af	legden af	afleggen	aflegden
imperative sing.	leg af
imperative plur.1	legt af
participles	afleggend	afgelegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aflegger
• aflegging

 

Descendants

• Afrikaans: aflê
• Negerhollands: lee af
• → Papiamentu: lèg

Anagrams

• leggen af

Middle Low German

Etymology

af- +‎ leggen.

Pronunciation

• IPA^(key): /afˈleɡːən/

Verb

afleggen

1. to put down
2. to lay down
3. to give up