bekleden
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch becleden. Equivalent to be- + kleden.
Pronunciation edit
Verb edit
bekleden
- (transitive) to clothe
- (transitive) to upholster
- (transitive, figuratively) to grant someone an official position (such as priesthood)
Inflection edit
| Conjugation of bekleden (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bekleden | |||
| past singular | bekleedde | |||
| past participle | bekleed | |||
| infinitive | bekleden | |||
| gerund | bekleden n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bekleed | bekleedde | ||
| 2nd person sing. (jij) | bekleedt | bekleedde | ||
| 2nd person sing. (u) | bekleedt | bekleedde | ||
| 2nd person sing. (gij) | bekleedt | bekleedde | ||
| 3rd person singular | bekleedt | bekleedde | ||
| plural | bekleden | bekleedden | ||
| subjunctive sing.1 | beklede | bekleedde | ||
| subjunctive plur.1 | bekleden | bekleedden | ||
| imperative sing. | bekleed | |||
| imperative plur.1 | bekleedt | |||
| participles | bekledend | bekleed | ||
| 1) Archaic. | ||||