bespuiten

Dutch

Etymology

From be- +‎ spuiten (“to spout”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbəˈspœy̯tə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧spui‧ten
• Rhymes: -œy̯tən

Verb

bespuiten

1. (transitive) to besprinkle, to spray on/at
2. (transitive) to spout on/at

Inflection

Conjugation of bespuiten (strong class 2b, prefixed)
infinitive	bespuiten
past singular	bespoot
past participle	bespoten
infinitive	bespuiten
gerund	bespuiten n
	present tense	past tense
1st person singular	bespuit	bespoot
2nd person sing. (jij)	bespuit	bespoot
2nd person sing. (u)	bespuit	bespoot
2nd person sing. (gij)	bespuit	bespoot
3rd person singular	bespuit	bespoot
plural	bespuiten	bespoten
subjunctive sing.1	bespuite	bespote
subjunctive plur.1	bespuiten	bespoten
imperative sing.	bespuit
imperative plur.1	bespuit
participles	bespuitend	bespoten
1) Archaic.