bevatten
Dutch edit
Etymology edit
From earlier bevaten, from Middle Dutch bevaten. Equivalent to be- + vatten.
Pronunciation edit
Verb edit
bevatten
- (transitive) to contain
- Het bevatte drie doosjes en een steen.
- It contained three boxes and a stone.
- (transitive) to comprehend
- Dat kon ik niet bevatten.
- I couldn't comprehend that.
Inflection edit
| Inflection of bevatten (weak, prefixed) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bevatten | |||
| past singular | bevatte | |||
| past participle | bevat | |||
| infinitive | bevatten | |||
| gerund | bevatten n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | bevat | bevatte | ||
| 2nd person sing. (jij) | bevat | bevatte | ||
| 2nd person sing. (u) | bevat | bevatte | ||
| 2nd person sing. (gij) | bevat | bevatte | ||
| 3rd person singular | bevat | bevatte | ||
| plural | bevatten | bevatten | ||
| subjunctive sing.1 | bevatte | bevatte | ||
| subjunctive plur.1 | bevatten | bevatten | ||
| imperative sing. | bevat | |||
| imperative plur.1 | bevat | |||
| participles | bevattend | bevat | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms edit
Descendants edit
- Afrikaans: bevat