bevliegen

Dutch

Etymology

From be- +‎ vliegen (“to fly”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌbəˈvli.ɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧vlie‧gen
• Rhymes: -iɣən

Verb

bevliegen

1. (transitive) to fly upon
2. (transitive) to travel across by flying

Inflection

Conjugation of bevliegen (strong class 2a, prefixed)
infinitive	bevliegen
past singular	bevloog
past participle	bevlogen
infinitive	bevliegen
gerund	bevliegen n
	present tense	past tense
1st person singular	bevlieg	bevloog
2nd person sing. (jij)	bevliegt, bevlieg2	bevloog
2nd person sing. (u)	bevliegt	bevloog
2nd person sing. (gij)	bevliegt	bevloogt
3rd person singular	bevliegt	bevloog
plural	bevliegen	bevlogen
subjunctive sing.1	bevliege	bevloge
subjunctive plur.1	bevliegen	bevlogen
imperative sing.	bevlieg
imperative plur.1	bevliegt
participles	bevliegend	bevlogen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bevlieging