vliegen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvli.ɣə(n)/

• audio

  (file)

• Hyphenation: vlie‧gen
• Rhymes: -iɣən

Etymology 1

From Middle Dutch vliegen, from Old Dutch fliegan, from Proto-West Germanic *fleugan, from Proto-Germanic *fleuganą, from Proto-Indo-European *plewk-.

Verb

vliegen

1. (intransitive) to fly
2. (transitive) to steer an aircraft, to fly
3. (intransitive) to soar, to rush

Inflection

Inflection of vliegen (strong class 2a)
infinitive	vliegen
past singular	vloog
past participle	gevlogen
infinitive	vliegen
gerund	vliegen n
	present tense	past tense
1st person singular	vlieg	vloog
2nd person sing. (jij)	vliegt	vloog
2nd person sing. (u)	vliegt	vloog
2nd person sing. (gij)	vliegt	vloogt
3rd person singular	vliegt	vloog
plural	vliegen	vlogen
subjunctive sing.1	vliege	vloge
subjunctive plur.1	vliegen	vlogen
imperative sing.	vlieg
imperative plur.1	vliegt
participles	vliegend	gevlogen
1) Archaic.

Derived terms

• invliegen
• opvliegen
• overvliegen
• terugvliegen
• uitvliegen
• vliegbasis
• vliegbrevet
• vliegdek
• vliegende deur
• vliegende hond
• vliegende schotel
• vliegende start
• vliegende vleugel
• vliegend hert
• vliegenier
• vliegensvlug
• vlieger
• vliegkunst
• vliegveld
• vliegverkeer
• vliegvlug
• vliegwiel
• wegvliegen
• zweefvliegen
• wegvliegen

Descendants

• Afrikaans: vlieg
• Berbice Creole Dutch: fligi
• Jersey Dutch: vlîxe
• Negerhollands: vlieg, flig

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

vliegen

1. plural of vlieg

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch fliegan, from Proto-Germanic *fleuganą.

Verb

vliegen

1. to fly
2. to soar
3. to move quickly

Inflection

Strong class 2
Infinitive	vliegen
3rd sg. past	vlôoch
3rd pl. past	vlōgen
Past participle	gevlōgen
Infinitive	vliegen
In genitive	vliegens
In dative	vliegene
Indicative	Present	Past
1st singular	vliege	vlôoch
2nd singular	vliechs, vlieges	vlōochs, vlōges
3rd singular	vliecht, vlieget	vlôoch
1st plural	vliegen	vlōgen
2nd plural	vliecht, vlieget	vlōocht, vlōget
3rd plural	vliegen	vlōgen
Subjunctive	Present	Past
1st singular	vliege	vlōge
2nd singular	vliechs, vlieges	vlōges
3rd singular	vliege	vlōge
1st plural	vliegen	vlōgen
2nd plural	vliecht, vlieget	vlōget
3rd plural	vliegen	vlōgen
Imperative	Present
Singular	vliech, vliege
Plural	vliecht, vlieget
	Present	Past
Participle	vliegende	gevlōgen

• Regionally, the 2nd and 3rd persons singular retained the older forms vluyges, vluyget (cf. Limburgish doe vluugs, hae vluug).

Descendants

• Dutch: vliegen
• Limburgish: vlege

Further reading

• “vlieghen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E., Verdam, J. (1885–1929) “vliegen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I

Middle High German

Etymology

Inherited from Old High German fliogan, from Proto-Germanic *fleuganą.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvliə̯ɡən/, /ˈfl-/

Verb

vliegen (class 2 strong, third-person singular present vliuget, past tense vlouc, past participle gevlogen, past subjunctive vlüge, auxiliary sîn)

1. to fly

Conjugation

Conjugation of vliegen (class 2 strong, auxiliary sîn)

infinitive		vliegen
genitive gerund		vliegennes vliegenes
dative gerund		vliegenne vliegene
present participle		vliegende
past participle		gevlogen
auxiliary		sîn
	indicative			subjunctive
	singular	plural		singular	plural
present	ich vliuge	wir vliegen	i	ich vliege	wir vliegen
	du vliugest	ir vlieget		du vliegest	ir vlieget
	ër vliuget	sie vliegent		ër vliege	sie vliegen
preterite	ich vlouc	wir vlugen	ii	ich vlüge	wir vlügen
	du vlüge	ir vluget		du vlügest	ir vlüget
	ër vlouc	sie vlugen		ër vlüge	sie vlügen
imperative	vliuc (du)	vlieget (ir)

Composed forms of vliegen (class 2 strong, auxiliary sîn)

perfect
	singular	plural		singular	plural
indicative	ich bin gevlogen	wir birn gevlogen	subjunctive	ich sî gevlogen	wir sîn gevlogen
	du bist gevlogen	ir birt gevlogen		du sîst gevlogen	ir sît gevlogen
	ër ist gevlogen	sie sint gevlogen		ër sî gevlogen	sie sîn gevlogen
pluperfect
indicative	ich was gevlogen	wir wâren gevlogen	subjunctive	ich wære gevlogen	wir wæren gevlogen
	du wære gevlogen	ir wâret gevlogen		du wærest gevlogen	ir wæret gevlogen
	ër was gevlogen	sie wâren gevlogen		ër wære gevlogen	sie wæren gevlogen
future i
infinitive	vliegen süln		subjunctive i	ich sul vliegen	wir suln vliegen
				du sule vliegen	ir sulet vliegen
				ër sul vliegen	sie suln vliegen
indicative	ich sol vliegen	wir sulen vliegen	subjunctive ii	ich sölte vliegen ich sölde vliegen	wir sölten vliegen wir sölden vliegen
	du solt vliegen	ir sulet vliegen		du söltest vliegen du söldest vliegen	ir söltet vliegen ir söldet vliegen
	ër sol vliegen	sie sulen vliegen		ër sölte vliegen ër sölde vliegen	sie sölten vliegen sie sölden vliegen
future ii
infinitive	gevlogen sîn süln		subjunctive i	ich sul gevlogen sîn	wir suln gevlogen sîn
				du sule gevlogen sîn	ir sulet gevlogen sîn
				ër sul gevlogen sîn	sie suln gevlogen sîn
indicative	ich sol gevlogen sîn	wir sulen gevlogen sîn	subjunctive ii	ich sölte gevlogen sîn ich sölde gevlogen sîn	wir sölten gevlogen sîn wir sölden gevlogen sîn
	du solt gevlogen sîn	ir sulet gevlogen sîn		du söltest gevlogen sîn du söldest gevlogen sîn	ir söltet gevlogen sîn ir söldet gevlogen sîn
	ër sol gevlogen sîn	sie sulen gevlogen sîn		ër sölte gevlogen sîn ër sölde gevlogen sîn	sie sölten gevlogen sîn sie sölden gevlogen sîn

Descendants

• German: fliegen

References

• Benecke, Georg Friedrich, Müller, Wilhelm, Zarncke, Friedrich (1863) “vliegen”, in Mittelhochdeutsches Wörterbuch: mit Benutzung des Nachlasses von Benecke‎^[1], Stuttgart: S. Hirzel