vliegen
Dutch Edit
Pronunciation Edit
Etymology 1 Edit
From Middle Dutch vliegen, from Old Dutch fliegan, from Proto-West Germanic *fleugan, from Proto-Germanic *fleuganą, from Proto-Indo-European *plewk-.
Verb Edit
vliegen
- (intransitive) to fly
- (transitive) to steer an aircraft, to fly
- (intransitive) to soar, to rush
Inflection Edit
| Inflection of vliegen (strong class 2a) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | vliegen | |||
| past singular | vloog | |||
| past participle | gevlogen | |||
| infinitive | vliegen | |||
| gerund | vliegen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | vlieg | vloog | ||
| 2nd person sing. (jij) | vliegt | vloog | ||
| 2nd person sing. (u) | vliegt | vloog | ||
| 2nd person sing. (gij) | vliegt | vloogt | ||
| 3rd person singular | vliegt | vloog | ||
| plural | vliegen | vlogen | ||
| subjunctive sing.1 | vliege | vloge | ||
| subjunctive plur.1 | vliegen | vlogen | ||
| imperative sing. | vlieg | |||
| imperative plur.1 | vliegt | |||
| participles | vliegend | gevlogen | ||
| 1) Archaic. | ||||
Derived terms Edit
- invliegen
- opvliegen
- overvliegen
- terugvliegen
- uitvliegen
- vliegbasis
- vliegbrevet
- vliegdek
- vliegende deur
- vliegende hond
- vliegende schotel
- vliegende start
- vliegende vleugel
- vliegend hert
- vliegenier
- vliegensvlug
- vlieger
- vliegkunst
- vliegveld
- vliegverkeer
- vliegvlug
- vliegwiel
- wegvliegen
- zweefvliegen
- wegvliegen
Descendants Edit
Etymology 2 Edit
See the etymology of the corresponding lemma form.
Noun Edit
vliegen
Middle Dutch Edit
Etymology Edit
From Old Dutch fliegan, from Proto-Germanic *fleuganą.
Verb Edit
vliegen
Inflection Edit
| Strong class 2 | ||
|---|---|---|
| Infinitive | vliegen | |
| 3rd sg. past | vlôoch | |
| 3rd pl. past | vlōgen | |
| Past participle | gevlōgen | |
| Infinitive | vliegen | |
| In genitive | vliegens | |
| In dative | vliegene | |
| Indicative | Present | Past |
| 1st singular | vliege | vlôoch |
| 2nd singular | vliechs, vlieges | vlōochs, vlōges |
| 3rd singular | vliecht, vlieget | vlôoch |
| 1st plural | vliegen | vlōgen |
| 2nd plural | vliecht, vlieget | vlōocht, vlōget |
| 3rd plural | vliegen | vlōgen |
| Subjunctive | Present | Past |
| 1st singular | vliege | vlōge |
| 2nd singular | vliechs, vlieges | vlōges |
| 3rd singular | vliege | vlōge |
| 1st plural | vliegen | vlōgen |
| 2nd plural | vliecht, vlieget | vlōget |
| 3rd plural | vliegen | vlōgen |
| Imperative | Present | |
| Singular | vliech, vliege | |
| Plural | vliecht, vlieget | |
| Present | Past | |
| Participle | vliegende | gevlōgen |
- Regionally, the 2nd and 3rd persons singular retained the older forms vluyges, vluyget (cf. Limburgish doe vluugs, hae vluug).
Descendants Edit
Further reading Edit
- “vlieghen (II)”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
- Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “vliegen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I
Middle High German Edit
Etymology Edit
From Old High German fliogan, from Proto-Germanic *fleuganą.
Pronunciation Edit
Verb Edit
vliegen (third-person singular present vliuget, singular preterite vlouc, plural preterite vlugen, past participle gevlogen)
- to fly