bevoelen
Dutch edit
Etymology edit
From Middle Dutch bevoelen. Equivalent to be- + voelen.
Pronunciation edit
Verb edit
bevoelen
- (transitive) to touch, to feel, to perceive by touching
Inflection edit
Inflection of bevoelen (weak, prefixed) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bevoelen | |||
past singular | bevoelde | |||
past participle | bevoeld | |||
infinitive | bevoelen | |||
gerund | bevoelen n | |||
present tense | past tense | |||
1st person singular | bevoel | bevoelde | ||
2nd person sing. (jij) | bevoelt | bevoelde | ||
2nd person sing. (u) | bevoelt | bevoelde | ||
2nd person sing. (gij) | bevoelt | bevoelde | ||
3rd person singular | bevoelt | bevoelde | ||
plural | bevoelen | bevoelden | ||
subjunctive sing.1 | bevoele | bevoelde | ||
subjunctive plur.1 | bevoelen | bevoelden | ||
imperative sing. | bevoel | |||
imperative plur.1 | bevoelt | |||
participles | bevoelend | bevoeld | ||
1) Archaic. |
Descendants edit
- Afrikaans: bevoel