bijdehand
Dutch edit
Etymology edit
Univerbation from bij + de + hand.
Pronunciation edit
Adjective edit
bijdehand (comparative bijdehanter, superlative bijdehandst)
Inflection edit
| Inflection of bijdehand | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | bijdehand | |||
| inflected | bijdehante | |||
| comparative | bijdehanter | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | bijdehand | bijdehanter | het bijdehandst het bijdehandste | |
| indefinite | m./f. sing. | bijdehante | bijdehantere | bijdehandste |
| n. sing. | bijdehand | bijdehanter | bijdehandste | |
| plural | bijdehante | bijdehantere | bijdehandste | |
| definite | bijdehante | bijdehantere | bijdehandste | |
| partitive | bijdehands | bijdehanters | — | |