bijstellen

Dutch

Etymology

From bij +‎ stellen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯stɛlə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧stel‧len

Verb

bijstellen

1. (transitive) to adjust, to adapt, to amend

   Hij moest de hoogte van de stoel bijstellen.

   He had to adjust the height of the chair.

   We moeten onze strategie bijstellen op basis van de nieuwe informatie.

   We need to adapt our strategy based on the new information.

   De wetenschapper moest zijn hypothese bijstellen na het experiment.

   The scientist had to amend his hypothesis after the experiment.

Inflection

Conjugation of bijstellen (weak, separable)
infinitive	bijstellen
past singular	stelde bij
past participle	bijgesteld
infinitive	bijstellen
gerund	bijstellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	stel bij	stelde bij	bijstel	bijstelde
2nd person sing. (jij)	stelt bij, stel bij2	stelde bij	bijstelt	bijstelde
2nd person sing. (u)	stelt bij	stelde bij	bijstelt	bijstelde
2nd person sing. (gij)	stelt bij	stelde bij	bijstelt	bijstelde
3rd person singular	stelt bij	stelde bij	bijstelt	bijstelde
plural	stellen bij	stelden bij	bijstellen	bijstelden
subjunctive sing.1	stelle bij	stelde bij	bijstelle	bijstelde
subjunctive plur.1	stellen bij	stelden bij	bijstellen	bijstelden
imperative sing.	stel bij
imperative plur.1	stelt bij
participles	bijstellend	bijgesteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bijstelling

Anagrams

• stellen bij