See also: consignó

Catalan edit

Verb edit

consigno

  1. first-person singular present indicative of consignar

Latin edit

Etymology edit

From con- +‎ signō (mark).

Pronunciation edit

Verb edit

cōnsignō (present infinitive cōnsignāre, perfect active cōnsignāvī, supine cōnsignātum); first conjugation

  1. to furnish with a seal, seal, sign
  2. to attest, certify, vouch for; establish, make known
  3. to write down, register, note, record

Conjugation edit

   Conjugation of cōnsignō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cōnsignō cōnsignās cōnsignat cōnsignāmus cōnsignātis cōnsignant
imperfect cōnsignābam cōnsignābās cōnsignābat cōnsignābāmus cōnsignābātis cōnsignābant
future cōnsignābō cōnsignābis cōnsignābit cōnsignābimus cōnsignābitis cōnsignābunt
perfect cōnsignāvī cōnsignāvistī cōnsignāvit cōnsignāvimus cōnsignāvistis cōnsignāvērunt,
cōnsignāvēre
pluperfect cōnsignāveram cōnsignāverās cōnsignāverat cōnsignāverāmus cōnsignāverātis cōnsignāverant
future perfect cōnsignāverō cōnsignāveris cōnsignāverit cōnsignāverimus cōnsignāveritis cōnsignāverint
passive present cōnsignor cōnsignāris,
cōnsignāre
cōnsignātur cōnsignāmur cōnsignāminī cōnsignantur
imperfect cōnsignābar cōnsignābāris,
cōnsignābāre
cōnsignābātur cōnsignābāmur cōnsignābāminī cōnsignābantur
future cōnsignābor cōnsignāberis,
cōnsignābere
cōnsignābitur cōnsignābimur cōnsignābiminī cōnsignābuntur
perfect cōnsignātus + present active indicative of sum
pluperfect cōnsignātus + imperfect active indicative of sum
future perfect cōnsignātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cōnsignem cōnsignēs cōnsignet cōnsignēmus cōnsignētis cōnsignent
imperfect cōnsignārem cōnsignārēs cōnsignāret cōnsignārēmus cōnsignārētis cōnsignārent
perfect cōnsignāverim cōnsignāverīs cōnsignāverit cōnsignāverīmus cōnsignāverītis cōnsignāverint
pluperfect cōnsignāvissem cōnsignāvissēs cōnsignāvisset cōnsignāvissēmus cōnsignāvissētis cōnsignāvissent
passive present cōnsigner cōnsignēris,
cōnsignēre
cōnsignētur cōnsignēmur cōnsignēminī cōnsignentur
imperfect cōnsignārer cōnsignārēris,
cōnsignārēre
cōnsignārētur cōnsignārēmur cōnsignārēminī cōnsignārentur
perfect cōnsignātus + present active subjunctive of sum
pluperfect cōnsignātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cōnsignā cōnsignāte
future cōnsignātō cōnsignātō cōnsignātōte cōnsignantō
passive present cōnsignāre cōnsignāminī
future cōnsignātor cōnsignātor cōnsignantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cōnsignāre cōnsignāvisse cōnsignātūrum esse cōnsignārī cōnsignātum esse cōnsignātum īrī
participles cōnsignāns cōnsignātūrus cōnsignātus cōnsignandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
cōnsignandī cōnsignandō cōnsignandum cōnsignandō cōnsignātum cōnsignātū

Descendants edit

References edit

  • consigno”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • consigno”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • consigno in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to put down in writing: litteris mandare or consignare aliquid (Acad. 2. 1. 2)
  • consigno in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016

Portuguese edit

Verb edit

consigno

  1. first-person singular present indicative of consignar

Spanish edit

Verb edit

consigno

  1. first-person singular present indicative of consignar