See also: signó

Catalan edit

Verb edit

signo

  1. first-person singular present indicative of signar

Esperanto edit

Etymology edit

Common Romance, from Latin signum.

Pronunciation edit

  • IPA(key): [ˈsiɡno]
  • Audio:
    (file)
  • Rhymes: -iɡno
  • Hyphenation: sig‧no

Noun edit

signo (accusative singular signon, plural signoj, accusative plural signojn)

  1. sign, signal
  2. character, mark

Derived terms edit

Related terms edit

Ido edit

Etymology edit

Borrowed from Esperanto signoEnglish signFrench signeItalian segnoSpanish signo.

Pronunciation edit

Noun edit

signo (plural signi)

  1. sign (natural or artificial), mark (indication)

Derived terms edit

Interlingua edit

Noun edit

signo (plural signos)

  1. sign

Latin edit

Etymology edit

From signum (mark) +‎ .

Pronunciation edit

Verb edit

signō (present infinitive signāre, perfect active signāvī, supine signātum); first conjugation

  1. to mark, sign
  2. to seal, stamp
  3. to statue
  4. (figuratively) to point out, to indicate, to express, to designate

Conjugation edit

   Conjugation of signō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present signō signās signat signāmus signātis signant
imperfect signābam signābās signābat signābāmus signābātis signābant
future signābō signābis signābit signābimus signābitis signābunt
perfect signāvī signāvistī signāvit signāvimus signāvistis signāvērunt,
signāvēre
pluperfect signāveram signāverās signāverat signāverāmus signāverātis signāverant
future perfect signāverō signāveris signāverit signāverimus signāveritis signāverint
passive present signor signāris,
signāre
signātur signāmur signāminī signantur
imperfect signābar signābāris,
signābāre
signābātur signābāmur signābāminī signābantur
future signābor signāberis,
signābere
signābitur signābimur signābiminī signābuntur
perfect signātus + present active indicative of sum
pluperfect signātus + imperfect active indicative of sum
future perfect signātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present signem signēs signet signēmus signētis signent
imperfect signārem signārēs signāret signārēmus signārētis signārent
perfect signāverim signāverīs signāverit signāverīmus signāverītis signāverint
pluperfect signāvissem signāvissēs signāvisset signāvissēmus signāvissētis signāvissent
passive present signer signēris,
signēre
signētur signēmur signēminī signentur
imperfect signārer signārēris,
signārēre
signārētur signārēmur signārēminī signārentur
perfect signātus + present active subjunctive of sum
pluperfect signātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present signā signāte
future signātō signātō signātōte signantō
passive present signāre signāminī
future signātor signātor signantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives signāre signāvisse signātūrum esse signārī signātum esse signātum īrī
participles signāns signātūrus signātus signandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
signandī signandō signandum signandō signātum signātū

Derived terms edit

Descendants edit

Noun edit

signō n

  1. dative/ablative singular of signum (sign)

References edit

  • signo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • signo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • signo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette
  • Carl Meißner; Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to seal, fasten a letter: epistulam signare, obsignare
    • (ambiguous) statues and pictures: signa et tabulae (pictae)
    • (ambiguous) to begin the march, break up the camp: signa ferre, tollere
    • (ambiguous) to deviate, change the direction: signa convertere (B. G. 1. 25)
    • (ambiguous) to follow the standards: signa sequi (opp. a signis discedere, signa relinquere)
    • (ambiguous) to pluck up the standards out of the ground (to begin the march): signa convellere (vid. sect. XVI. 6, note signa...)
    • (ambiguous) to attack the enemy: signa inferre in hostem
    • (ambiguous) to come to close quarters: signa conferre cum hoste
    • (ambiguous) the retreat is sounded: signa receptui canunt
  • signo in Ramminger, Johann (accessed 16 July 2016) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016

Portuguese edit

Etymology edit

Borrowed from Latin signum. Compare the doublets sino, senho, and senha.

Pronunciation edit

 
  • (Brazil) IPA(key): /ˈsi.ɡi.nu/, /ˈsiɡ.nu/
    • (Southern Brazil) IPA(key): /ˈsiɡ.no/, /ˈsi.ɡi.no/

  • Hyphenation: sig‧no

Noun edit

signo m (plural signos)

  1. zodiac sign

Further reading edit

  • signo” in Dicionário Aberto based on Novo Diccionário da Língua Portuguesa de Cândido de Figueiredo, 1913

Spanish edit

Pronunciation edit

  • IPA(key): /ˈsiɡno/ [ˈsiɣ̞.no]
  • Rhymes: -iɡno
  • Syllabification: sig‧no

Etymology 1 edit

Borrowed from Latin signum. Compare sino, seña and señal.

Noun edit

signo m (plural signos)

  1. sign, indication
  2. Clipping of signo zodiacal (zodiac sign)
Derived terms edit

Etymology 2 edit

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb edit

signo

  1. first-person singular present indicative of signar

Further reading edit

Tagalog edit

Etymology edit

Borrowed from Spanish signo. Doublet of signos.

Pronunciation edit

  • Hyphenation: sig‧no
  • IPA(key): /ˈsiɡno/, [ˈsiɡ.no]

Noun edit

signo (Baybayin spelling ᜐᜒᜄ᜔ᜈᜓ)

  1. sign; emblem; symbol
    Synonyms: sagisag, tanda, simbolo

Derived terms edit

Related terms edit

References edit

  • signo”, in Pambansang Diksiyonaryo | Diksiyonaryo.ph, Manila, 2018