dies Solis
LatinEdit
EtymologyEdit
From diēs (“day”) and sōlis, genitive of sōl (“sun”).
PronunciationEdit
- (Classical) IPA(key): /ˈdi.eːs ˈsoː.lis/, [ˈd̪i.eːs̠ ˈs̠oː.l̪ɪs̠]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /ˈdi.es ˈso.lis/, [ˈd̪iː.ɛs ˈsɔː.lis]
Proper nounEdit
diēs Sōlis f (genitive diēī Sōlis); fifth declension
DeclensionEdit
Fifth-declension noun with an indeclinable portion.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | diēs Sōlis | diēs Sōlis |
Genitive | diēī Sōlis | diērum Sōlis |
Dative | diēī Sōlis | diēbus Sōlis |
Accusative | diem Sōlis | diēs Sōlis |
Ablative | diē Sōlis | diēbus Sōlis |
Vocative | diēs Sōlis | diēs Sōlis |
SynonymsEdit
See alsoEdit
- diēs hebdomadis
- diēs Lūnae
- diēs Mārtis
- diēs Mercuriī
- diēs Iovis
- diēs Veneris
- diēs Sabbatī, diēs Saturnī
DescendantsEdit
- → Breton: disul
- → West Germanic: *sunnōn dag (calque) (see there for further descendants)
- → Welsh: dydd Sul (partial calque)